Bu yazıyı 150 kişi okusun vol.2

10 Ekim 1998 günü Ortaköy’de Rockhouse’da Saxon konseri olmuştu. Saxon lan, boru değil, İngiliz Heavy Metali’nin kilometre taşlarından biri. Az tanıtım mıdır nedir, konsere katılım çok azdı. Dürüst olmak gerekirse o sıralar Saxon’ın son dönemlerini pek dinlemememe rağmen ortaokul, lise dönemlerimde dinlediğim Innocence Is No Excuse, Rock The Nation ve Destiny albümlerinin hatırına o konsere gitmiştim. İyi ki gitmişim, çok da leziz bir konserdi.

O konsere az insan gelince dönemin dergisi Şebek‘te “Bu Yazıyı Yüzelli Kişi Okusun” başlıklı bir yazı çıkmıştı. Şanver Ofluoğlu imzalı o yazıda konsere gelmeyen insanlara sitem ediliyordu. Hayatımda okuduğum en içten, en dürüst yazılardan biriydi. Hiçbir şekilde bir yere yamanmak, bir ukalalık peşinde değildi Şanver Ofluoğlu. Sadece ve sadece “ulan nasıl metalcisiniz?” alt metniyle konsere çok az kişinin katılmasıyla Saxon’a ayıp ettiğimizi anlatıyordu.

13.5 yıl geçti bu yazının üzerinden. Sıra bendeymiş demek ki…

14 Nisan 2012 gecesi İstanbul’dan bir efsane geçti. Tüm zamanların en kült gruplarından biri olan Ramones‘un davulcusu Marky Ramone, grubu Blitzkrieg ile Roxy’de unutulmaz bir konser verdi. Vokalde de Misfits‘in 2. döneminin solisti Michale Graves vardı. Bir anlamda bir taşla iki kuş vurulacaktı bu konserde.

Haftalar süren tanıtım çalışmaları yapıldı,  konserden bir gece önce grup TV8’de Medya Kralı‘nda Okan Bayülgen’in konuğu olup “Sheena Is A Punk Rocker” ve “I Wanna Be Sedated” şarkılarını çaldı falan ve konsere davetlisi dahil 150 civarı seyirci katıldı! Organizasyonun içindeyim diye sormuyorum da, bu mudur Ramones’un hakkı? Konsere kadar biletlerin tükeneceğini sanan insanlar bile vardı.  Sahnede 1969 yılından beri albümler yayınlayan bir adam var, 60 yaşında olmasına rağmen hala daha dünyayı dolaşıp çalıyor, biz yerimizden kalkıp gelemiyoruz. Sözüm Ramones ile uzaktan kesişen, birkaç şarkısını bilip gelmek isteyip de gelmeyenlere değil. Sözüm Ramones t-shirtleri giyenlere, her fırsatta Ramones şarkı isimlerinden forumlarda imza, facebook’ta status yazanlara, twit atanlara. Bu kadar hastasısınız da kıçınızı kaldıramıyor musunuz? Nedir? Gerçekten çok merak ediyorum. Hava çok yağmurluydu, kabul de efervesant mısınız arkadaşlar?

En sevdiğim grup olan Therapy?’ye Türk seyircisi kayıtsız kaldığında bu kadar üzülmüyorum, zira Therapy? çok özel bir müzik yapıyor. Büyük kitlelere ulaşması zor, ama Ramones? 2-3 akorluk , nakaratlarla dolu şarkıları hepiniz ezbere bilmiyor musunuz? Bilet mi pahalı? 40TL. Bir Ramone için 40TL vermek zor geliyorsa dinlemeyin Ramones o zaman. Açlıktan ölsün müzisyenler, doğru diyorsunuz. Uçak, otel, reklam gibi şeylere zaten masraf edilmiyor, o zaman konser biletleri 10TL olsun. Mantıklı.

Dürüst olmak gerekirse, konser boyunca bütün şarkıları ezbere söylerken arada bir içimden “niye yapıyoruz ki böyle konserleri”, “niye müzik yapıyorum ki” diye sormadan edemedim. Gerçekten, niye?

Ramones hastası olup da bu konsere katılmamak için sebepler sınırlıdır. Ya çok önceden planlanmış bir durum vardır ve iptal edilemez, ya sağlık sorunu vardır ya da ölmüşsündür. Başka açıklama gelmiyor aklıma, kusuruma bakmayın.

Neyse, biraz içimi döktüm. Biraz da bu sabah konserle ilgili Twitter‘da yazdıklarımı Benan Erdoğan kardeşimin çektiği fotolarla birlikte paylaştıktan sonra konseri anlatacağım.

60 yaşında adam 1 saat durmadan çaldı lan! Durmadan derken harbi durmadan! Şarkı arası vermeden. One Two Three Four!

Marky Ramone’s Blitzkrieg inanılmaz çaldı, büyük ihtimalle uzun bir süre başka bir konserden keyif alamam.

İçimde biraz heyecan uyandirmayan hiçbir büyük konsere gitmeyeceğim. Clubshows rock!!!

Olay Marky Ramone’un olayıydı ama beklediğim gibi Michale Graves stole the show!

Marky Ramone’s Blitzkrieg konserinin sadece ve sadece tek bir kötü anı vardı: Bitmesi.

Bugün Jeff Hyman veya bildiğimiz adıyla Joey Ramone’un aramızdan ayrılışının 11.yıldönümü. Dünya üzerinde bulamadığın huzur içinde yat dede!

Dün gece seni çok iyi andık Joey Ramone! Her şey için çok teşekkürler! Hey Ho! Let’s Go!

Konsere gelince, şöyle anlatayım…. vazgeçtim lan! Anlatmıyorum, gelseydiniz. Konsere gelenlerden de rica ediyorum, anlatmayın kimseye, bizim kendi aramızda güzel bir sır olarak kalsın. Gece içeriyi dolduran 150 küsur kişi hep birlikte aynı rüyayı gördük, olmadı öyle bir konser. Birlikte anırmadık Hey Ho! Let’s Go! diye. Yoktu böyle bir konser, olmadı, olmayacak da…

Bu arada hazır adı geçmişken buradan Sayın Şanver Ofluoğlu’ya sesleniyorum: Gel sen de katıl bize, birlikte Voltron’ı oluşturalım!