IRON MAIDEN – Mexico City Konseri

Yer: Palacio de los Deportes, Mexico City

Tarih: 4 Mart 2016

Alt gruplar: Anthrax, The Raven Age

Ne zaman bir ülkeye seyahat edecek olsam, orada bulunduğum sırada konser var mı yok mu diye mutlaka kontrol ederim. Aylar evvelden ayarladığım Meksika seyahatinden birkaç hafta evvel de “bakalım konser var mıymış” diye baktığımda 3 ve 4 Mart tarihlerinde Iron Maiden’ın Mexico City’de çalacağını görmemle, oradaki arkadaşımla iletişime geçmem bir oldu. Sağ olsun arkadaşım Jesus 4 Mart akşamındaki konsere biletleri ayarladı ve heyecanlı bekleyiş basladı. Her ne kadar grubun, şu anda yaşadığım İsviçre’de 3 Haziran’da verecekleri konsere çoktan bilet almış olsam da bir Latin Amerika ülkesinde konser seyretmeyi her zaman istemiştim. Ayrıca Iron Maiden defalarca izlenir.

Konserin yapıldığı Palacio de los Portes yaklaşık 20.000 kişi kapasiteli, 1968 Meksika Olimpiyatları için inşa edilmiş bir spor salonu. Grup burada iki gece üst üste konser vererek toplamda yaklaşık 40.000 kişiye çalmış oldu. (Ayrıca 1 Mart’ta da başka bir Meksika şehri olan Monterrey’de konser verdiler) Konser salonunun dışında gayri resmi Iron Maiden ürünleri satan onlarca işportacı ile karşılaştım. Gerçi konser mekanı dışında sahte ürün satanları birçok konserde görmüştüm ama buradaki basbayağı bir semt pazarı idi. Hiç abartmıyorum, Besiktaş’taki cumartesi pazarından daha büyük bir pazarda sadece Iron Maiden ürünleri satılıyordu. (Tabii ki sahte ya da bootleg diyelim)

Konser salonuna girdiğimizde Anthrax sahnedeydi. (Bilette ve web sitesinde konser başlangıç saati 20:00 diyordu, ama biz 20:00’de vardığımızda Anthrax konserini bitirmek üzereydi. Maalesef The Raven Age ve Anthrax’i kaçırmış olduk). Saat 21:00’de hoparlörlerden grubun sahneye çıkma işareti olan Doctor Doctor çalmaya başlayınca ortalık 20.000 kişinin çığlığı ile yıkılır gibi oldu. Önce dev ekranlardan intro animasyonu göründü, daha sonra da If Eternity Should Fail’in ilk melodileri ile içinden dumanlar çıkan dev bir kazanın ardında Bruce Dickinson belirdi. (Genelde bu tarz introlar banttan verilir ve grup şarkının hızlanması ile sahneye girer. Ama bu sefer, Bruce Dickinson intro’daki vokalleri de canlı söyledi). Konserin başlaması ile birlikte ben de büyük bir insan seli içinde savrulmaya başladım. Gerçekten de Meksika seyircisi anlatıldığı kadar varmış. Grup hız kesmeden Speed of Light’a geçti, ondan sonra da efsane klasik Children of the Damned’ i çaldı. Maiden, yine bildiğiniz Maiden. Sahnede taş gibi çaldılar. Hele ki Bruce Dickinson hiç de geçen sene kanser tedavisi görmüş 57 yaşında biri gibi değildi (Özellikle de rahatsızlığının işi için en hayati organı olan dilinden olduğunu göz önünde bulundurursak).

Grup klasik olarak, konserin ilk yarısında son albüm The Book of Souls ağırlıklı çaldı. Benim için bu turnenin en güzel sürprizi en sevdiğim albümleri olan Powerslave’den, yine cok sevdigim aynı isimli şarkıyı dahil etmeleriydi. Bruce Dickinson’ın bu şarkıya, normalde giydiği maske yerine Meksikalı Lucha Libre güreşçilerinin maskesi ile çıkması güzel bir jest oldu. Albümle aynı adı taşıyan The Book of Souls, konserde bu albümden çalınan son şarkı idi. Eddie de bu şarkıda sahneye çıktı ve bir Iron Maiden konser ritueli daha, biraz da vahşi bir şekilde sahne aldı (Bruce, Eddie’nin kalbini söküp önce kazanın içine, sonra da seyricilere attı). The Book of Souls’dan sonra grup tamamen klasiklere geçti. 2000 yılı sonrasından çalınan tek şarkı (tabii ki TBOS şarkıları hariç) Blood Brothers idi. Ve konser Wasted Years ile son buldu. (Adrian Smith’e bu harika şarkıyı bestelediği için sonsuz müteşekkiriz ama sanki konserde geri vokalleri yapmasa daha iyi olacak gibi.)

Kısaca özetlemek gerekirse konser harikaydı. Grubun üstün performansına seyircinin enerjisi de eklenince ortaya muhteşem bir konser çıktı. Ayrıca albümün kapak tasarımının ve sahne dekorunun Maya Medeniyeti temalı olması, Meksika’daki ve sonrasındaki birkaç Orta Amerika ülkesindeki konserleri daha enteresan kıldı. (Bir sonraki durak olan El Salvador’daki stadı süsleyen Maya motifleri, grubun instagram hesabında “burada sahne kurmamıza gerek bile yok” şeklinde bir espri ile paylaşılmıştı) Konser bittiğinde her yerim ağrıyordu ama mutluydum. Turneden önce setlist açıklandığında, yine klasik “niye o şarkı yok, niye bu şarkı var” tartışmaları dönmüştü. Setlist daha iyi olabilir miydi? Bir Iron Maiden setlist’i her zaman daha iyi olabilir. Ama adamlar herkesin istediği şarkıyı çalmaya kalksalar her konser 5-6 saat sürer herhalde. O yüzden böyle bir tartışmanın yersiz olduğuna inanıyorum.

Çıkışta tekrar Iron Maiden semt pazarının içinden geçtik. Ancak metro istasyonuna yaklaştığımızda istasyonun, seferler devam etmesine rağmen kapalı olduğunu öğrendik. (Maiden fanlarından korktular herhalde). Biz de bir taksi tutarak soluğu Meksikalı arkadaşlarımın klasik “gece finali” mekanı olan bir “taco”cuda aldık.

Setlist:

• If Eternity Should Fail
• Speed of Light
• Children of the Damned
• Tears of a Clown
• The Red & The Black
• The Trooper
• Powerslave
• Death or Glory
• The Book of Souls
• Hallowed Be Thy Name
• Fear of the Dark
• Iron Maiden
• The Number of the Beast
• Blood Brothers
• Wasted Years