KARANLIKTA BİR IŞILTI GÖRDÜM: Jeff Hanneman’ın ardından
Bilmiyorum, müzik dinlemeyi ne kadar seversiniz ya da bilmiyorum, bir müzisyene ne kadar tutkun olup onu kendi yakınlarınızdan biri gibi hissedersiniz? Yok olduğundaki boşluk mesela, hangi duyguyu yaşatır size? Okumayı en sevdiğiniz kitabın artık bitmiş olması, yolda şarjınızın bitmesi, dozajı artırırsak, en sevdiğiniz şeyleri yapamayacak olmanız; hastalanmanız, her gün karşılaşıp selam verdiğiniz tanımadığınız kişinin gözden kaybolması; sokakta bir kap su verdiğiniz kediyi günlerdir göremeyişiniz; yakın arkadaşınızın, akrabanızın, birlikte yaşadığınız evcil hayvanınızın ölmesi, ailenizden birinin ölmesi vb… Size de gözünüzde idolleştirip kendinizden biri gibi hissettiğiniz sanatçının ölmesi, hayatınızdaki yap-boz parçalarından birinin eksilmesi ya da sarsılması gibi olabilir mi? Benim için şu an öyle, garip bir boşluk var. Senelerdir “Ünlü olarak kimi beğenirsin?” gibi sorular duyduğumda aklıma hep Jeff Hanneman gelmiştir. Ya da kendi kendime düşündüğümde, Jeff Hanneman’dan başka birine platonik olarak tutkun değildim. Şimdi yaşamıyor, yerini dolduracak da biri yok. En azından bir fotoğrafımızın bile olmayışı acı bir durum.
Yaşım ilerledikçe sevdiğim şeyler kayboluyor ve inanamıyorum ki adı pek de fazla anılmayan, altın sarısı saçlı Jeff’i geçtiğimiz günlerde kaybettik. Herkesin sevdiği bir ünlü ölmüştür, bilmiyorum ama ben inanılmaz etkilendim; hala bir videosunu dahi izleyebilmiş değilim. Benim gibi bu duygularla etkilenmiş başka biri varsa eminim o da izleyemez.
Onun evde oturup Slayer’da çalmamasına katlanabilirim, ne de olsa bir gün iyileşip yeniden çalmaya devam edecektir fakat, artık asla o altın sarısı saçlarını dalgalandıramayacak olmasına katlanamam sanırım. Benim için bir Slayer devri kapanmış gibi görünüyor. Zamanla alışıp hazmedinceye kadar belki de. Ama her hangi bir Slayer şarkısı dinlerken Jeff’in gitarıyla yapmış olduğu bir akor şımarıklığı bile gözümü doldurmaya yetiyor.
Onun için içiyoruz şu sıralar, hani o en sevdiği bira olan Heineken’den özellikle. Yaşamım boyunca her Heineken’i Jeff’in ruhu ve hep var oluşu şerefine içeceğim.
Slayer’ı Slayer yapan şarkıların Hanneman’a ait olduğundan bahsetmeme bile gerek yok; Mert Yıldız çok iyi bir yazı ile bunu herkese hatırlatmıştı zaten. Bkz. https://www.paslanmazkalem.com/jeff-hannemanin-ardindan
Hanneman’ın parmağı olan birkaç harika Slayer şarkısı ile yazımı bitirirken, ilk gördüğümde tüm dikkatimi kendisinde toplamamı sağlayan şu fotoğrafı da paylaşmadan geçmek istemiyorum. (Bu fotoğraftaki halinden bile küçüktüm. Şimdi daha yaşlıyım ve Jeff yok.)
