NEW MODEL ARMY Röportajı: Türkiye turnesi öncesi Justin Sullivan ile Söyleşi
Türk dinleyicisinin çok sevdiği Efsane İngiliz topluluk New Model Army önümüzdeki hafta üç farklı şehirde konser vermek için yeniden Türkiye’de olacak. Üstat Justin Sullivan ile bu mini turne öncesi aşağıdaki kısa söyleşiyi gerçekleştirdik.
New Model Army 2020 Türkiye Mini Turnesi:
27 Şubat Ankara
28 Şubat İzmir
29 Şubat İstanbul
Son albümünüz “From Here”ı Norveç’in deniz kıyısında bulunan ufacık kasabası Giske’de kaydettiniz. Bu tür bir izolasyon ve kapanma albümün üretim sürecine nasıl yansıdı?
Biz albümü orada bestelemedik ama Bradford’daki beste süreci esnasında oraya gideceğimizi biliyorduk. Bunun, “onlar ve bizler” polemiği dışında, “büyük resim” hakkında bir albüm yapma fikrine yardımcı olduğunu söyleyebilirim.
Sadece bir albüm yapmaktansa, albüm yapmanın hem müzikal olarak hem de coğrafi olarak bir maceraya dönmesini istiyorduk. (Bradford’dan Giske’ye arabayla üç günde gidiliyor.) Ayrıca hepimizin birlikte bulunmak istediği bir yerde olmak da çok yardımcı oldu. Kayıt dokuz gün sürdü –alabildiğimiz azami süre ve ben bu zamanı hep güzel hatırlayacağım.
“From Here” yapısal olarak “The Ghost of Cain”i andırıyor –özellikle de akustik gitarlara ayrılan alan bakımından. Bu bilinçli bir tercih miydi? Eğer öyleyse neden?
Bu aslında garip bir gözlem çünkü bizim bütün albümlerimizde akustik gitar var. Ama sanırım önemli bir sonik temamız vardı: Büyük bas ve davullara yer açmak istediğimiz için akustik gitar ve Telecaster kullanarak gitarları o sonik alandan uzak tuttuk. Bu sesin zenginleşmesine yardımcı oldu.
“From Here” için bir olgunluk dönemi albümü diyebiliriz ancak ateşiniz hala ilk dönemlerdeki gibi yanıyor. Keza bir önceki albümünüz “Winter” da öyleydi. 40 yıldır müzik yapan bir grup olarak, kariyerinizin bu döneminde hâlâ yeni hitler yaratmayı nasıl başarıyorsunuz?
New Model Army’nin bu beş kişilik formasyonu benim favorim. Birbirimize sıkı sıkı ama dengeyle bağlıyız. Farklı sosyal ve müzikal geçmişlerden gelsek de birlikte çalışmak çok kolay geliyor. Bundan çok hoşnutuz.
İstanbul konseri ilk olarak Kasım 2019 için açıklandıktan sonra Michael Dean’ın rahatsızlığı dolayısıyla konserin ertelendiği duyuruldu. Ama siz bununla kalmayıp ücretsiz olarak akustik solo konser verdiniz. Ki bu, buradaki dinleyicileriniz için çok güzel bir jest oldu. Bu süreç nasıl gelişti, anlatır mısınız?
Birçok kişinin değiştiremeyeceği seyahat planları yaptığını fark ettim. İstanbul’da birkaç gün gezip arkadaşları görmekle birlikte güzel bir fikir gibi geldi.
New Model Army’nin 1999 İstanbul konserinde, zaman sınırlaması yüzünden, iki alt grubunuzdan birini elemeniz rica edilmişti. Grupların türünü sormanız üzerine birisinin punk, diğerinin hardcore olduğu size söylenmişti. Bunun üzerine de “Hardcore kalsın,” demiştiniz. Hardcore hakkında ne düşünüyorsunuz? Ve neden böyle bir tercihte bulunmuştunuz?
Benim aklımda böyle bir şey kalmamış ve yaşandığından da pek emin değilim. Türler ya da janrlar arasında ayrım yapmam. Müzik evrenseldir –ama tabii ki herkes bazı sanatçıları diğerlerinden daha fazla sever.
Diğer birçok janr ve grubun gözden düştüğü bir dönemde New Model Army’nin güncel kalmasını nasıl açıklıyorsunuz? Kendi kendisinin karikatürüne dönüşmeyen, zarifçe yaşlanan bir grupsunuz. Yeni müzisyenlere yönelik bir tavsiyeniz var mı?
Sevdiğin ve inandığın şeyi yap. Moda olanı ya da başarılı olanı kovalamaya çalışma. İyi olduğunu düşündüğün şeyi yap ve bunu elde etmene yardımcı olabilecek insanları dinle.
Sinn Fein geçtiğimiz günlerde tarihi bir başarı elde etti. Bu konu hakkında düşüncelerin neler? Bu olayın etkisinin İrlanda’nın sınırlarının dışına taşınacağını düşünüyor musun?
Bu, “İrlanda’nın sınırları” ile neyi kastettiğinize bakar. ;-)
İrlanda bir gün yeniden birleşecek –belki 20, belki 150 yıl sonra. Ve Birleşik Krallık ismi verilen yer parçalanacak. Her neyse! Bu çok umurumda değil. Ayrıca son iki yüz yıl boyunca dökülen kandan sonra kimsenin hâlâ bayraklara neden önem atfettiğini anlamıyorum. Ama ediyorlar işte! Biz kendi İngiltere’mizde toplu bir delilik hali içindeyiz –paranoya ve her türlü milliyetçi mitoloji etkisiyle. Bunların nelere neden olduğunu herkes unutmuş gibi. Bunlar üzücü ama sahici müziğe daha çok ihtiyaç duyulan zamanlar gerçekten.
