Albüm Kritiği: PENTAGRAM – Akustik (2017)
Söz konusu yerli metal sahnesi olunca akıllara gelen ilk grup şüphesiz ki Pentagram. Yaptıkları müziğin ne kadar iyi olduğu kişiden kişiye göre değişir elbette, fakat Pentagram’ın Türkiye’de bir nesle metal müziği sevdirdiğini kabul etmek gerek. Bu sadece grubun yaptığı albümlerle ya da verdikleri konserlerle açıklanabilecek bir şey değil. Pentagram’ın üyeleri aynı zamanda bu ülkenin metal müzik öğretmenleri arasında yer alıyor bana kalırsa. Grubun davulcusu Cenk Ünnü’nün Beşiktaş’taki dükkanı Pena Müzik’i hatırlarsınız muhtemelen. Liseye hazırlandığım dönemde uğramaya başladığım bu mekanda bir gün Cenk Ünnü’nün elime tutuşturduğu fanzinler sayesinde fanzin kültürüyle tanışmıştım. O fanzinlerden bir sürü grup öğrendim ve bu sayede çok güzel dostluklar kurma fırsatı yakaladım. Eminim ki Pena Müzik’te bu tip anılar yaşayan yüzlerce insan vardır. Bu sebeple Pentagram’ın yeri hep ayrı oldu.
Eğer bu kadar özel olan bir grup yeni bir şeyler ortaya koyuyorsa, heyecanlanmamak mümkün değil. Şu sıralar 30’uncu yaşını kutlayan Pentagram’ın “Akustik” albümü de son dönemlerde beni en çok heyecanlandıran projelerden biri oldu. Bu albüm sadece Pentagram şarkılarını akustik dinleme fırsatını yakaladığımız için özel değil bana kalırsa. Grubun 30 yıllık serüveninin röntgeni çekiyor olması sebebiyle de son derece kıymetli.
“Akustik” gibi seçki ve yorumlama/düzenleme esasına dayanan albümlerde ilk dikkat ettiğim şey şarkı seçimleri oluyor. Demin de dediğim gibi “Akustik”, Pentagram’ın 30 yıllık macerasını özetliyor bizlere. Fakat grubun cayır cayır thrash metal yaptığı ilk albümünden bir şarkı bile barındırmıyor oluşu, “Akustik”in eksik noktalarından biri olarak dikkat çekiyor. Elbette “Pentagram” albümünde bulunan şarkıların akustik olarak yorumlanması pek kolay değil. Yine de ‘Metal Not Dead’ gibi enstrümantal bir şarkı seçimiyle, ilk albüme de selam çakabilirlerdi demeden duramıyorum. Belki de bu tip sürprizler bekliyordur bizi konserlerde… Bunun dışında “Akustik” nokta atışı şarkı seçimlerinden oluşuyor. Grubun her döneminden yolu geçiyor ve akustik formatına yakışacak şarkılar barındırıyor.
“Akustik”te ilk olarak grubun son dönemine tanıklık ediyoruz. İskender Paydaş’ın piyano introsu ile açılan ‘Apokalips’ albümün en iyilerinden. Gökalp Ergen’in ne kadar iyi bir vokal olduğunu duyuyorsunuz bu şarkıda. İlk üç şarkıda 2010’lu yılların Pentagram’ını dinledikten sonra geçmişe doğru bir yolculuk başlıyor. Daha yolculuğun başında bence albümün en iyi şarkısı olan ‘No One Wins The Fight’ karşılıyor bizi. Bu şarkıdaki ritim düzenlemeleri tek kelimeyle harika! Arkasından ‘Fly Forever’la yine mest ediyor Pentagram. “Akustik”in diğer bir çarpıcı şarkısıysa, vokalde Şebnem Ferah’ın yer aldığı ‘Anatolia’. Son derece klas bir düzenleme ve Şebnem Ferah’ın sesiyle, en az orijinali kadar başarılı olmuş ‘Anatolia’. Arkasından grubun en sevdiğim albümü olan “Unspoken” diyarlarına giriyoruz. ‘In Esır Like An Eagle’da beklediğimi bulamasam da, ‘For The One Unchanging’ ile yine coşturuyor beni Pentagram. Murat İlkan’ı yeniden Pentagram şarkıları söylerken dinlemek harika bir durum. Finaldeyse ‘Sonsuz’la bayrağı zirveye dikiyor Pentagram. Demir Demirkan, Murat İlkan ve Ogün Sanlısoy’un da katılımıyla Pentagram’ın tüm tarihi tek şarkıda buluşuyor.
“Akustik” şarkı seçimleri ve düzenlemeleriyle olduğu kadar, konuk sanatçılarıyla da akıl alan bir albüm. İskender Paydaş ve Şebnem Ferah’ın yanı sıra; Ozan Tügen (cura), Kerem Özyeğen (gitar), Cihan Barış (geri vokal), Cengiz Ercümer (perküsyon), Melisa Uzunarslan (keman), Deniz Doğançay (viyola) ve Özer Arkun’un (çello) yer aldığı bir konuk kadrosuna sahip. Her birinin yaptığı dokunuşlar şarkıları daha leziz kılıyor.
Eğer hayatınızın bir döneminde Pentagram dinlediyseniz, bu özel albümün ruhunuza ve dimağınıza dokunacağından, eski bir dostunuzla sohbet ediyormuş gibi hissedeceğinizden emin olabilirsiniz. Son olarak kendi adıma, bana kattığı tüm güzel şeyler için Pentagram’a büyük bir teşekkür ediyorum. Müzik dolu nice 30 yıllara!
