Bir festivalde siyah beyaz komedi!: Frances Ha (2012)
Geçtiğimiz If Bağımsız Film Festivali’nde gitmek istediğim birkaç film vardı. Biletler henüz internet dışında satışa çıkmamışken hemen istediğim birkaç filme bilet almak için heyecanla araştırmalara başladım fakat o da nesi! Doğru dürüst hiçbir filme yer kalmamıştı. Anlaşılan şu ki son zamanlarda yapılan her film festivali gibi bu da daha biletler gişede satışa çıkmadan tıklım tıkış dolmuştu. Bir arkadaşın değimiyle ‘ortalama film izleyicisi’ doldurmuştu belki de. Her neyse bayağı sinirlendim ve önüme gelen ilk filme bilet almaya karar verdim. Şöyle bir tanıtım yazısına baktım, sonra filmin karelerine, fena değildi herhalde. Biriyle birlikte festival filmine gidecekseniz ve filmleri seçmek sizin sorumluluğunuzdaysa bu bayağı riskli bir iştir. Her ne kadar bağımsız veya iyi film ağırlıklı bir liste yapsalar da çoğu zaman bazı filmler kötünün de kötüsü olabiliyor. Tanrının herkesi yanlış film seçiminden kaynaklanan imaj zedelenmesinden koruması dileğinde bulunup, gelişi güzel seçtiğim filme geçelim.
Amerikalı genç yönetmen Noah Baumbach’ın (The Life Aquatic with Steve Zissou’nun yazarlarından) elinden çıkma bir film. Siyah beyaz çekim bir komedi filmi. Komedi filmi diye geçiyor ama filmin özünde talihsizlikle karışık bir hüzün yatıyor, şimdilerde etrafta esen yozlaşma rüzgarının biraz daha üst seviyesinde, dolayısıyla izlerken insanı üzebiliyor. Filmin siyah beyaz olması buna bağlanabilir yoksa pek bir manası yok. Baş karakter Frances’in ve korkunç bir yozlaşmanın içinde kaybolmuş arkadaşlarının sıkıcı gündelik yaşamlarını izliyoruz. Frances dansçı veya dansçı olmak isteyen; hoş ama dans için yeterli fiziksel estetiğe sahip ve hakim olmayan bir sarışın. Hantal denebilecek yapıda, aşırı uzun ve iri yapılı. Bunu bir kenara bırakalım, en büyük hayali olarak gördüğü dans için yeterince tutkusu yok.
Bunun dışında, Frances film boyunca birçok şanssızlıkla karşılaşıyor. Belki de en iyi dostu, aynı zamanda eski ev arkadaşı Sophie’ye karşı beslediği duyguların arkadaşlığın da ötesinde olmasından kaynaklı ya da aşkın da ötesinde bir sevgiyle bağlı; aklı bulanık ve sersem bir karakter.
Sıradan bir hayatı canlandırsalar da oyunculuklar başarılı. Filmi canlı tutma sebeplerinden biri bu, diğeri ise kostüm ve mekanların karizmatikliği denebilir. Özellikle Frances bir miktar ezik bir karakter olsa da giyim tarzı yeterince havalı.
Film çekimlerinin siyah beyaz olması dolayısıyla bir kat daha hoş geliyor göze, fakat siyah beyaz olmasına ne kadar gerek vardı o tartışılır.
Film bitimi koca sinema salonu alkışlara boğuldu. Diğer bir festival izleyicisi özelliği, buldukları yere sevinip, film bitimi kendilerini takdir etme durumu olsa gerek; filmin komedi tarzında olma özelliğini ezip geçmeyi başardı bu durum.
Bu arada Frances’in uzun bir soyadı var: Bir ‘’Behzat Ç’’ vakası.
Sonuç olarak, ben filmi izlediğime pişman olmadım. İzleyici kitlesi ve eleştirmenler tarafından da çok beğenilen bir yapım ama daha iyisini seçebilirmişim, işte risk bu.
Frances Ha – imdb linki: http://www.imdb.com/title/
