“Hail the Fallen” Sonrası Black Front (Kara Cephe) Röportajı

Paslanmaz Kalem: Yeni albüm “Hail the Fallen“daki miks ve mastering ilk albümün çok daha ilerisinde görünüyor. İşin prodüksiyon kısmına çok daha fazla emek verilmiş. Albümü kaydettikten sonra nasıl bir süreç gelişti? 

Mert: Albüm üzerinde çalışmaya 2015 ortalarında başladık, 2016’nın Aralık ayında da kayıtlar tamamlandı. 8 parçalık bir albüm için epey uzun bir süre bu. İlk günden itibaren albümün çok katmanlı olmasını istiyordum, bir nevi bizim “Hysteria”mız olacaktı. Böylece en basit şarkısı 60 kanaldan oluşan bir albüm çıktı ortaya. 2016’dan 2017’ye Tanju’nun evinde “Hail The Fallen”ın bitmiş bir versiyonunu dinleyerek girdik fakat bir türlü yaptığım miksten memnun kalamıyordum. Tabiri caizse kulaklarım şişmişti. Sonunda işin içine bir çift taze kulak girmesi gerektiğine karar verdik.

Sürekli prova yaptığımız Roketsonik stüdyosunda Adham Farid isimli çok yetenekli bir ses mühendisi çalışıyordu. Günün birinde ona Gossip’in “Heavy Cross” parçasını dinlettim ve böylesine sade bir şarkının nasıl kulağa bu kadar devasa gelebildiğini sordum. Dikkatle dinledi ve miksi analiz edip duyduklarını anlattı. Kabiliyetinden etkilendim ve ona elimizde gerçek anlamda “şişmiş” bir albüm olduğundan ve bu albümü “sadeleştirip” “Heavy Cross” mantığında miksleyecek birini aradığımızdan bahsettim. İşe talip oldu.

2017’nin Ocak ayından Mart ayının başına dek albümün miksi ile uğraştık. Yetenekli olması bir yana, son derece sabırlı da biri Adham. “Died”ın 11. versiyonunu mikslerken artık “I’m still alive but so sick inside” diye şarkının nakaratını ağlayarak söyleyecek hale gelmişti. 2017 Mart’ının başı itibariyle “Hail The Fallen” bitmişti. Gerçekten ince çalıştık ve elimizdeki imkanlarla yapabileceğimizin en iyisini yaptık. Hayatımda hiçbir proje için bunun çeyreği kadar emek vermedim.

PK: Aslında yeni albümün kayıtları iki yıl kadar önce bitmişti. Albümün yayımlanması neden bu kadar gecikti?

Tanju: İlk albümümüzü yayımlayan Corvus Records ikinci albümü de çok beğendi ve bunu da CD olarak basmak istediğini söyledi. Tabii underground şirketlerde çıkacak ürünler konusunda bir sıra oluyor ve her şey zaman alıyor. Bizim sıramız albümü teslim ettikten 2 yıl sonra geldi ne yazık ki. Aslında bu süreçte insanların müzik dinleme alışkanlıkları iyice değişti ve fiziki kopyalar yerini iyice dijital platformlara bıraktı. Bunu Corvus’a da bildirdik ve yapacağı masrafların karşılığını alamayabileceğini söyledik. Gelen cevap aslında oldukça keyifliydi: “Bu albüm değer veren kişilerin arşivinde bulunmak için fazlası ile iyi, yapacağız dedik ve paranın hiç önemi yok.” “OK” dedik.

PK: Albüm ilkine göre çok daha eklektik. Nasıl bir yazım ve kayıt süreci vardı ki farklı tarz ve kanallardan da etkiler sirayet etti beste sürecine? Ve ilkinde niye böyle bir yaklaşım yoktu mesela? 

Mert: İlk albümümüz “Unutulanlar”ı yaparken ne istediğimizi biliyorduk ve sonuçta ona ulaştık. “Unutulanlar”a paralel olarak kaydettiğimiz bir de “İthaf” isminde cover EP’miz var. O çok daha deneysel bir çalışmaydı. Aslına bakarsan “Hail The Fallen”ın temelleri “Unutulanlar”dan ziyade bu “İthaf” EP’sinde. Orada coverları aranje ederken denediğimiz fikirleri “Hail The Fallen”da kendi bestelerimize taşıdık. Örneğin bir The Cure coverı var fakat orijinalinden epey uzak ve Lycia esintili. Bize “Red Leaves” gibi bir parça için cesaret veren şey o cover oldu.

“Hail The Fallen”a başlarken albümün tamamının bu şarkı gibi ağır ve atmosferik olmasını istiyorduk. Neticede süreç uzadı ve elimizdeki parçaların yarısını atmaya karar verdik. Yazdığımız yeni parçalar ise ister istemez o dönemde dinlediklerimizi yansıtan şeyler oldu. Mesela ben 2016’nın büyük kısmını The Cult’ın “Hidden City”sini dinleyerek geçirdim. “Hail The Fallen”da bu kadar çok gitar olmasının bir sebebi o albüm. İyi mi kötü mü bilmiyorum. Sevdiğim bir söz var: “Kaybolmadan kendini bulamazsın.” Bu albümün kendini bulabilmesi için sanırım bizim biraz kaybolmamız gerekti. Başlangıç ve bitiş noktaları çok ayrı. Ama hayat da böyle. Eğer hala 20 sene önce olduğun kişiysen bu senin dirayetli, karakterli, istikrarlı falan olduğunu değil, sığır olduğunu gösterir. Aksi doğru olsaydı şu an hala mağarada yaşıyorduk.

PK: Yeni albümdeki “Hail the Fallen” ve “Died” gibi parçaların nakaratları da hayli akılda kalıcı. Vurucu nakaratlar ilk albümde çok görmediğimiz bir olguydu, değil mi? 

Mert: Bahsettiğin şarkıların nakaratları Tanju’ya ait. İlk albümde de “Doksan Dereceler” ve “Unutma” gibi parçaların vurucu nakaratları vardı çünkü onlar da Tanju’nun besteleriydi. Akılda kalıcı nakarat bence Tanju’nun mührü gibi bir şey. Asafated’ın “Lonely”sinden beridir değişmeyen bir gelenek. Bu albümde nakaratların kulağa bu kadar çarpmasının sebebi aranjmanların daha dinamik olmasıdır belki, bilemiyorum.

PK: Geçtiğimiz haftalarda Karga’da canlı bir performans sergilediniz. Önümüzdeki süreçte canlı performanslara ağırlık vermeyi düşünüyor musunuz yoksa sizi gene ara ara mı göreceğiz?

Tanju: Aslında biz Kara Cephe olarak ilk müzik yapmaya başladığımızda niyetimiz bizi tatmin edecek sound ve sanatsal değere sahip kayıtlar yapmaktı sadece. Belli bir süre sonra bu kayıtları “az ve öz” konserlerle ödüllendirmeye karar verdik Mert’le. O noktada Yusuf da guruba katıldı. Şu ana kadar hepsi tek grup olmak üzere sadece 4 konser verdik. Hepsi sound ve görsellik anlamında istediğimiz seviyedeydi. Sanırım ilerleyen yıllarda bir kaç konser daha verebiliriz ama asla yoğun bir konser temposu düşüncemiz olmadı. Yaptığımız tarzın bize 3 ayda bir çıkalım diye baskı yapacak bir seyirci ve takipçi sayısı yok zaten ülkemizde. İşin ilginci İstanbul dışında hiç çalmadık ama şehir dışından gelen bir çok insan oluyor. Bu keyifli bir durum.

PK: Yeni albümdeki tüm parçalar İngilizce yazılmış ama Türkçe olarak yaptığınız besteler de vardı. Tekrar Türkçe besteler yapmayı düşünüyor musunuz?  

Tanju: Yaptık bile. Bir zaman vermenin yanlış olduğunu öğrendik ama sırada çıkacak 4 parçalık EP’mizin tamamı Türkçe. Bunun dışında Godflesh, Nailbomb çizgisinde hayvani soundlu ve sert besteleri var.

PK: İmaj ve sound olarak Laibach’ı örnek aldığınızı söyleyebiliriz, değil mi? Eğer öyleyse, Laibach dışında başka hangi endüstriyel gruplardan besleniyorsunuz?  
Tanju: Laibach bu tarzı benimsemiş gruplar için bir ekoldur ama Black Front’un görsel ve müzikal açıdan sadece onları örnek aldığını söyleyemem. Sayacağım grupların başına Godflesh, Type O Negative, Gorefest olabilir. Tabii benim müziğe olan katkı ve bilgim Mert’e göre çok daha yüzeysel derecede. 

PK: İlk albümün kapağında bir erkek bir de kız çocuğu vardı, yeni albümün kapağında ise tek başına duran bir erkek çocuğu var. “Çocuk” teması neyi simgeliyor ya da müziğinize etkisi nedir?    

Mert: Öncelikle, “Unutulanlar” kapağındakilerin ikisi de kız. Onlar Corvus Records’un sahibi Emil Saparevski’nin kızları. Bu kızlardan küçük olanı Angelina büyüdü ve son konserimizde bizimle sahneye çıkıp “Imagine”da eşlik etti. “Hail The Fallen”ın kapağındaki ise erkek kardeşleri.

İlk albümün kapağında maço figürler yerine iki kız çocuğunun olmasını özellikle istedik. Geleneksel rock ve metal müzikte kadınların akılsız seks objelerine indirgenip aşağılanmasına ve başıboş erilliğin yüceltilmesine karşı bir tepkiydi. Neticede gaylerin “kadın gibi adam oldukları” için aşağılandığı bir kültürün içindeyiz. Rob Halford’dan bahsedilince “Abi, o aktiftir ya, pasif değildir” falan diye yumuşatmak zorunda kalıyorlar, başka türlü kabullenemiyorlar mesela.

İkinci albümün kapağı ise hem “The Young Guard” parçasına, hem de albümün genel temasına, yani “kendini kurban etme”ye bir gönderme. “The Young Guard” 2. Dünya savaşında Naziler tarafından işkenceyle öldürülen 12-18 yaş arasındaki Sovyet vatanseverler ile ilgili. Diğer parçaların sözlerinde de karakterler kendilerini feda ederek ve ölerek yaşamanın kirinden arınıyorlar. Örneğin “Runaway Horses”da canını bir amaç uğruna feda etme arzusundan bahsediliyor ve ruhun ölümde saflığa ulaşma dürtüsü kaçak bir atın öfkesine benzetiliyor: “Beni dizginleyemezsiniz / Hiçbir kafes beni tutamaz / Gerekirse rüzgara dönüşürüm / Vahşi, kaçak bir at gibi.“

Garip ama insanların kendileriyle çelişmek zorunda kalmadan dünyaya idealist gözlerle bakabildikleri tek dönem gençlikleri sanırım. Ancak o dönemlerde bir şeyleri değiştirebileceğimize inanacak kadar saf olabiliyor ve kendimize zarar vermeyi göze alabiliyoruz. Genç insanlar her zaman bir şey uğruna şehit olmak isteyecekler. Bizler ise genç değiliz. “Hail The Fallen” o genç ruhun önünde sevgiyle başımızı eğip hürmet göstermemizden ibaret, o kadar.

PK: “Red Leaves”deki pasajlar hangi eserden? 

Mert: Apocalypse Now’da Marlon Brando’nun T.S. Eliot’ın “İçi Boş Adamlar” şiirini okuduğu kısım. “Kendini kurban ederek saflığa ulaşma” temalı bir albümün 9 dakikalık ve neredeyse liriksiz kapanış parçasında Apocalypse Now filmindeki Kurtz karakterinin okuduğu o mısraları özellikle kullandık.

PK: Daha yayımlanmamış bir kaydınız daha var, hem de Türkçe: “Kene”. Bu parçanın ardındaki hikâye ne? Nasıl ve hangi kapsamda yayımlanacak?  

Tanju: Kene Türkçe olan diğer üç beste ile birlikte sırada çıkacak olan EP’de yer alacak. Parçanın konusu hayatınızın içinde size hep bir şekilde yakın duran ama kanınızı emmek için fırsat kollayan tipleri anlatıyor. Gün geliyor emdikleri kan yüzünden patlıyorlar. Böylelerin aslında hiç gerçek dostları olmadığı için habire birilerine yanaşıp çıkarcılık peşindeler. Zavallı kişilikler. Hepimizin hayatında var işte bu tiplerden. Evlerden ırak!!!