Mares Of Diomedes / Dreich – Split LP
Doom metal ile sludge arasındaki fark, bana kalırsa ikincinin, ilkinin içinde bir alt tür olmadan onun tüm özelliklerini barındıracak kadar bencil ve bir o kadar da güzel olabilmesi. Evet pürist heavy metalci kardeşlerimiz belki kızacak ama sludge metal dediğimiz alt tür; aslında doom metal’in kendisi kadar, onu yaratan öncülleriyle de (blues, fuzz rock, psikedelik rock), bu ikilinin çok sonrasında heavy metal dünyasında kabul görmüş önemli türlerle de (endüstriyel müzik, punk) kendisini aynı tarifte pişirtebilen eşsiz bir baharat yahu.
Sludge metal’in, Melvins gibi devlerin izinden giden ve genelde stoner ya da grunge festivallerinde kendi hallerinde kavrulan jenerasyonlarını, metalciler yıllarca hiç bilmediler. Bu türleri hep punk’lar ya da punk kökenli müzikseverler dinlediler. 90’ların ikinci yarısında, (Rise Above Records’un sahibi ve efsanevi gruplar Napalm Death ile Cathedral’den bildiğimiz) Lee Dorian gibi ileriyi gören bir kaç müzisyenin, stoner gruplarının yanında bu türü de yeraltı dergilerinde övmeye başlaması ile yetişen yeni jenerasyon, punk ile heavy metal kökenli alt türlerin birbirine olan klasik önyargısını yıkarak yetişti ve bu çocuklar yeni gruplar kurarak ekstrem metali değiştirdiler. Relapse Records gibi firmaların “sludge metal”i keşfi de bu yıllara rastlar. Bu dönemden sonra, müzikal anlamda nu metal sonrası yeni bir tür icat etme krizini bir daha asla aşamayacak olan heavy metal ve punk kökenli müzikler, alt türler arası evliliklerle ayakta kalmaya karar verirler. İşte bu sayede bu evliliğin yolunu yeraltında yapan, zemini hazırlayan Neurosis, Today Is The Day, Graves At Sea gibi devrimci gruplarla sludge metal, yanına endüstriyel müziğin ritmik dengesizliğini, punk’ın gürültü severliğini ve fuzz, psikedelik ve noise rock’ın ezber bozan karakterini de alarak ilk defa death metal’in başını çektiği ekstrem türlerle flörtleşmeye, gece geç saatlere kadar takılmaya, kuytularda oynaşmaya başlar.
Sludge metal bu uzun soluklu macera sonunda, kendisi yeraltında sağlam firmalar, gruplar, distrolar ve dinleyiciler ile kendi yağında kavrulan bir san’at haline gelir. İşte efendim, bu ortamın yeraltı firmalarından Heavy Earth Records, ne yapmış ne etmiş, Danimarka’dan sayfalarımıza katılan Dreich’i üç; İrlanda’lı Mares Of Diomedes’i iki şarkı ile bir araya getirerek elimizdeki split albüme ev sahipliği yapmış.
Mares Of Diomedes tarafında ritim örgüsü ve çiğ soundu ile punk ve noise rock’a yaklaşmaktan çekinmeyen, arada kulağınıza Earache Records’un ilk jenerasyon endüstriyel gruplarını hatırlatan gürültülü notalar duyabileceğiniz ama yine de sludge/doom sınırları içerisinde yüzen bir müzik var elimizde. Albümdeki iki şarkıdan Earth Destroyer’ın kurgusu ve akışı gayet başarılı, drone soslu uzun süresine rağmen bir saniye bile sıkmadan kendini dinlettiriyor. Diğer şarkı Titan ise daha kısa olmasına rağmen Earth Destroyer gibi bir kurgu harikası değil, daha punk, daha direkt. Church Of Misery ile Unsane elemanları yan proje kurmuş gibi bir hava aldım dinlerken. Sanki “sludge metal”in aslında “yavaş çalınmış punk” olduğunu anlatmak istercesine korunmuş çiğlik, gruba çok yakışıyor bana kalırsa. Eğer bu türde parlak prodüksiyon gibi bir takıntınız yok ise ve çiğ soundlara meyilli iseniz ( yani Relapse Records skalası dışında işler de dinleyebiliyorsanız demek istiyor yazar), Mares Of Diomedes tam size göre bir grup. Albümden “Titan”ı şuraya kafa atarak dinleyebilirsiniz;
Dreich, Mares’e göre çok daha kompakt ve sert bir sounda sahip. Özellikle hem brutal hem de scream vokal kullanımının üç şarkıda da çok başarlı olduğu ve harika bas tonu ile soundun betonarme etkisi yapması garanti altına alındığı için, daha “Blood Mortar”ın ilk rifinde insanın içinden tek geçen önce bir duvara kafa atmak oluyor. Zira yakın dostlarım bilir, sevdiğim bir müzik duyunca konserde değilsek ve pogo yapamıyorsam duvara kafa atarım. Gerçekten de harika bir rifle açılıyor şarkı, sakın es geçmeyin. İkinci şarkı “Where Do They Hide”daki aynı anda Today Is The Day ve Cannibal Corpse dinliyormuş hissi çok güzel, burada vokalisti tekrar takdir ediyorum. Şarkının dördüncü dakikasında bütün grubun koro şeklinde “Where Do They Hide” diye bağırdığı hipnotik kısım bir anda dokuz dakikalık süreyi haklı hale getiriyor. Grup orada süreyi ilginç ve canlı tutmanın çok basit ve güzel bir yolunu bulmuş, sırf brutal vokal ile tekrara girselerdi şarkıyı bir saniye daha dinleyemezdim.
Son şarkı “Into The Abyss” ise albümdeki en sevdiğim şarkı oldu. Bundan yaklaşık on yıl kadar önce derginiz Paslanmaz Kalem’in yazarlarından Mert Yıldız ile beraber kurduğumuz Pigs Of The Empire isimli grubumuz eğer dağılmamayı başarabilseydi, bu şarkı gibi tınlamasını isterdim. Aynı hipnotik rifin yavaşça örülerek finalde vahşice kendi kozasından fırladığı başarılı bir sludge metal bestesi “Into The Abyss”. Bu arada şarkının başındaki sample “The Princess Bride” isimli filmden alıntı, meraklısına. Grup ile ilgili dikkat çekici bir diğer nokta da Türkiye’de yaşarken Burial Invocation, Dionysian, Decaying Purity gibi türünde iz bırakan gruplardan tanıdığımız ve artık Danimarka’da yaşayan Malik Çamlıca’nın basları çalıyor olması. Albümden “Blood Mortar”ı dinlemek için şuraya tıklamanız yeterli;
Albüm, plak formatında yayınlanmış olmakla beraber, cd ve kaset olarak da basılacak ve dağıtılacak önümüzdeki günlerde. Gelişmeleri takip etmek ve sipariş vermek için şu linke göz atmanız gerekiyor;
http://www.heavyearthrecords.com/shop/4589438932
Ha yok vay efendim ben online müzik dinlerim, ne o öyle plakmış kasetmiş diyorsanız, ürünü Dreich’in Bandcamp sayfasından da dinleyebilir ya da satın alabilirsiniz;
https://dreichofficial.bandcamp.com/releases
Grupları daha yakından takip etmek ve sonraki aksiyonlarından haberdar olmak için ise;
Dreich
https://www.facebook.com/dreich.doom
Mares Of Diomedes
