Shame (2011)

Steve McQueen ilk filmiyle (Hunger) bildiğin büyülemişti beni. Hunger’da hapsolduğu yerden özgürlüğünü arayan bir adam vardı. Shame’de ise özgürlüğüne hapsolmuş bir adam var. (Brandon) Gün içerisinde sürekli seks düşleyip, eyleme geçmek için tüm fırsatları değerlendiren bir adam. Fakat seksi hoşlandığı için değil bağımlısı olup kopamadığı bir saplantı şeklinde yaşıyor. Hayat kadınları ve internet pornolarına düşkün olan karakterimiz seksi para ile ya da hayatında yer kaplamayacak şekli ile yaşıyor. İnsan ilişkilerinde geride durmayı tercih eden ve sadece seks ile kendine yer bulan bir adam. Her mastürbasyon sonrası yaşanan/yaşanabilen utanç duygusu (filmin adının buradan geldiğini düşünüyorum) hayatının tam merkezinde. Her seferinde duyulan suçluluk kısa sürüyor ve yeniden kopamadığı seks hayatını düşleyip, mekanizmasını ona göre planlamaya başlıyor. Tüm bu mekanizma ise olabildiğinde özgür bir ortam sağlamasına rağmen aslında köşeleri çok belirgin ve yukarıda çerçevesini çizmeye çalıştığım eksenden dışarı çıkamamasına neden oluyor.

Karakterimizi bu sarmalda izlerken hayatına sığınan kardeşini görürüz. (Sissy). Brandon sığınmaktan hoşlanmayan, en sevdiği ve saplantılı bir şekilde yaşadığı seks hayatında bile bunu tercih etmeyen bir hayat sürerken, kardeşi Sissy ise bağlanma ihtiyacı olan bir karakter. Abisinin ilgisine, korumasına, himayesine çok ihtiyacı var. Abisine aslında çok da bilmeden yaşattığı bu gergin tavır ile zorunlu bir değişim sürecini de tetiklemiş oluyor. Finaldeki arınma sembolü sahne ile son bulan (?) bu sürecin her halini görmeye başlıyoruz. (Spoiler olabileceği açısından bu arınma sahnesini dillendiremiyorum ama filmi izlemiş olanlar bahsettiğim yeri çabucak bulabilecektir.)

Shame, alt metini çok derin bir film değilmişçesine ilerlese de meselini çabuk kavratan bir yapıda da değil. Bu açıdan yönetmenin bilerek yaptıysa eksikli, bilmeden yaptıysa hatalı olduğunu düşünüyorum. Karakterin yaşamına ait izlediğimiz zaman dahilinde birtakım bilgiler elde etsek de genelini açıklayıcı bir metin yok. Buna karşın karakterin kolay tanınan ve empati kurulan biri olduğunu düşünüyorum. Elbette aykırı yönleri olmasına rağmen, dürtülerini tatmin sürecini anlamakta çok da zorlamıyor seyirciyi. Fassbender ve Mulligan oyunculuk anlamında bekleneni vermiş. Aralarındaki tansiyon çok daha iyi yansıtılabilinecekse de, bu haliyle de sınıfı geçen performanslara imza atmışlar.

İlk filminde büyük beğenimi kazanmış bir yönetmen için filmografisine iyi bir devam filmi gelmiş ama kendi çıtasının birazCIK altında bir iş olarak kalmış olduğunu da görelim bir zahmet.

Abartmaya gerek yok. İyi seyirler XXX