#TBT6: Post metale bir kala; Times of Grace
90’ları ve 2000’leri hatırlar mısınız? 90’lar Rage Against The Machine ve Nirvana ile “alterno” kanalına aktıktan sonra tam ortasında majör firmalarda kontratı olan heavy metal gruplarının neredeyse tamamı anlaşmalarını kaybetmişti. 99 yılında Türkiye’de binden fazla seyirciye çalan Overkill, bir gün sonra Viyana’da iki yüz kişiye çalıyor, grubun menajeri telefonda Hammer Müzik’teki arkadaşlarına “rüyadan uyanıp gerçek hayata döndük” diyordu. Majör firmalar “alternatif müzik” balığını iyice pişirebilmek için Carcass, Morbid Angel gibi ekstrem müzik gruplarını rotasyona sokup meşhur etmeyi denemişler fakat işlem ellerinde patlamıştı. Balon nu-metal’e nasip oldu da neyse ki majörler ellerini yeraltı müziğinden çektiler. Senfonikli bilek kesmeli ergen müziğini black metal diye satan birkaç grup hariç heavy metal demode, röportajlarda geçmişte kalmış bir şey gibi laf atılan, filmlerde dizilerde dalga geçilen bir post-post modern hikayeye evrilmişti.
Halbuki yeraltında durum hiç de öyle değildi.
90’ların ikinci yarısı yeraltında heavy metal’in alt türlerinin uç versiyonlarında, özellikle death, black, thrash metalde dev klasiklerin yaratıldığı yıllar olacaktı ki siz bu klasikleri artık Decibel Magazine’in klasik albümler serisinde okuyabiliyorsunuz. 2000’lerde onlara yokmuş gibi davranılırdı. Metal Hammer’ların arka köşelerinde, Kerrang’ların albüm eleştiri sayfasının diplerinde 5-7 arası notlarla avutulurlardı.
Hardcore/punk kültürü tarihinin en yaratıcı yıllarını yaşıyor, metalcore, mathcore, screamo gibi alt türler üretip utanmadan metal sounduna da bulaşıyordu. Yerin üstü dandik ötesi müziklerle kaynar, bir nesil ergenliğini ters takılmış şapka ve zincirli cüzdanla harcarken, yerin altı kıpır kıpırdı.
İşte bu yıllarda kendi halinde, sessiz sessiz gemisini yürüten, küçük fan kitlesi ile harika albümleri ardı ardına döşeyen gruplardan biri de Neurosis’di sevgili dostlar. Kariyerlerine bir hardcore/punk grubu olarak “Pain Of Mind” albümü ile başlayan California’lı dörtlü, bugün “post metal” olarak anılan türün öncül albümlerinden olarak anılan bir seri albümün, kanımca en önemlisi olarak anabileceğimiz “Times Of Grace”i, bundan yirmi sene önce Mayıs ayında yayınlamıştı.
Prodüktörlüğü pek çoğunuzun “Nirvana’nın tartışmalı kayıt şeysi” olarak bildiği, aslen Big Black’den Shellac’a gruplarıyla; Nirvana’dan Melt Banana’ya prodüktörlüğünü yaptığı gruplarla bir müzik dehası olarak kabul edilen Steve Albini tarafından yapılan “Times Of Grace”, açılışta yer alan intro Suspended In Light’dan kapanıştaki The Road To Sovereignty’e kadar bir ayindi tek kelime ile.
NEUROSIS – “Under the Surface”
Grubun 92 tarihli Souls At Zero’dan beri bir türe sokulamayan garip müziğine müzik basını “düşük tempolu modern metal”, “progresif doomy death metal”, “yavaş çalınmış hardcore punk” gibi saçma salak isimler takarak fanlarını güldürürdü her albümden sonra. Sene 1999’a geldiğinde ise artık “post metal” tabirinin öncüllerinden biri olarak anılmaya başlamalarına sadece birkaç yıl kalmıştı. Zira ortalık pek yakında Pelican’dan ISIS’den geçilmeyecekti.
Şimdi sizleri bu mükemmellik abidesi ile başbaşa bırakıyor ve güzel bir hafta sonu diliyoruz lan sayın okurlar. Cumartesi Kadıköy’e Grave Miasma konserine gelin.
