The Lone Ranger: Kızılderililer haksız değildi!

Öyle bi gündem var ki, insan sinemaya veya atıyorum müziğe dair bir iki laf söyleyince aptal gibi hissedebiliyor. Dalgınlığına gelir de “vuhu aşkıma bak ya, eve gelirken en sevdiğim tatlıdan almış kalp kalp kalp” gibi kişisel bir tvit atınca masum insanların ölümleriyle ilgili tvitlerle dolup taşmış kanlı taymlaynda viyaklayan bi kedi yavrusu gibi kalabilirsin mesela. Yine de yazayım şunu, biraz Johnny Depp’e saydırasım var çünkü.

Film, çizgi film mi dizi mi uyarlaması mıymış ne miymiş, öyle bişey işte. Başrolde Johnny Depp var. Yönetmen de Karayip Korsanları üçlemesinin yönetmeni  Gore Verbinski. İnsan haliyle Karayip Korsanları’ndaki espri anlayışına, kurgu mantığına ve aksiyona hazır bi şekilde giriyor salona. Tabii 2003’te birinci Karayip Korsanları filmini izlediğimde 17 yaşındaydım.  O zaman büyüleyici gelen şey, aradan geçen 10 yıl ve 9 trilyon filmden sonra elbette büyüleyici gelmez. Ona da hazırlıklıydım tabii.

Depp, çocukluğunda yaşadıklarından ötürü intikam almak isteyen, kabilesinden ayrılıp kendini çöllere vurmuş bir kızılderiliyi canlandırıyor. Yanında da maskeli bir süvariye dönüşen adalet fetişi beyaz avukatı oynayan Armie Hammer var. Bir kere şunu belirteyim; önceden sadece gotik filmlerde Johnny Depp ve Tim Burton isimlerini yanyana görmekten nefret ederdim, artık sadece Depp ismini görmek bile tüylerimin diken diken olmasına yetiyor. Bu filmde de duruşu, el kol hareketleri, esprileri, “aaa kadere bak, yaptığım şirin ve sersemce hata sayesinde normalde alt edemeyeceğim beş düşmanı birden tek seferde alt ettim ehehe” tarzında rated-13 tavırları vs on yıl geride bıraktığımız Jack Sparrow’u andırıyor hala.

Depp & Hammer ikilisinin beyazperdeden akıp ağzımızın içine giren uyuşmamışlığı ve gözlerimizi kayırarak bir an önce bitmesini beklediğimiz diyalogları bir kenara koyarsak, filmin aksiyonu tatmin edici düzeyde. Bol trenli, atlı, soygunlu, patlamalı, tüfekli sahneler film boyunca üç beş yerde yirmişer saniyelik eğlenceli bir western havası estirmiyor değil. İyi müzik seçimleriyle bazı yerlerde hoş atmosfer de yakalanmış fakat genel itibariyle kopuk, uzun ve yorucu bir film The Lone Ranger. Bu arada film beklendiği üzere beyaz Amerikalı’nın geçmişiyle ilgili günah çıkarması anlarıyla dolu. O konuya hiç girmiyorum, çıkaran var çıkarmayan var.

The Lone Ranger’a dair en sevdiğim şey, William Fitchner’ın oynadığı azılı katil ve hırsız Butch Cavendish oldu. Makyajı vs mükemmeldi. Çok iyi oynamış abimiz. 10 üzerinden 4 veriyor, Fitchner abimizin gözlerinden öpüyor, Johnny Depp’e de postacı olması için yalvararak yazıyı sonlandırıyorum.

The Lone Ranger (Maskeli Süvari) Fragman: