2 yıl önce bugün.

Bugün Dio’nun ölüm yıldönümü.

Kendisi çocukluk kahramanlarımdandır, o nedenle bu videoyu paylaşmak istedim. Videoda Dio evindeki antika eşyaları sergiliyor, yemek odası takımı bile birkaç yüz senelik. Adam diyor ki “Bu sandalye kaç yüz senelik ama o zamanlar ustalar bu eşyaları 5 sene kullanıp atılsın diye değil, çok çok uzun süreler boyunca kullanılsın diye yapıyorlardı, bu yüzden bunların işçiliği birer sanat eseri gibi. Benim müzikte yapmak istediğim de bu, günü idare edecek değil, çok çok uzun süre eskimeyip ayakta kalacak bir şey yapmak”.

İşte Dio tam olarak bunu yaptı. Rock müziği bir “kültür” olduğu için, Mango’dan alışveriş yapar gibi sevenler ile Rock müziği sanat olarak sevenler de bu noktada ikiye ayrılıyor. Günün modası geçicidir, o an yaşar zevk alırsın. Tony Scott’ın filmleri bulundukları dönemin filmleridir, 10 sene geçti mi nostaljik zevk için izlenir. John Boorman’ın filmleri ise eskimez, Hell In The Pacific evrensel değer taşır. Dio tam olarak bunun Metal karşılığıdır.

[youtube id=”XgiqT5-xxsg” width=”620″ height=”360″]