2023’ün En İyi Black Metal Albümleri
Sayıca çok olduğumuzun ve genişlediğimizin farkındayız değil mi? Bir zamanların geleneksel kalıplarına eklenen modern yorumlar ile birlikte extreme sahnenin en baş aktör tarzlarından birisi oldu black metal. Metal müzik sahnesi adeta bir yaratıcılık laboratuvarı gibiyken, black metal de başlı başına çok iyi deney malzemesi sunuyor diye düşünüyorum.
Tarzın geldiği yeri doğru okumak için biraz katalog laflar etmekte bir sıkıntı yok. O yüzden şu an hem tutku ile türü takip eden kararlı dinleyiciler, hem de “ne bu tantana” diyecek yeni katılımcılar için biraz girizgâh cümleleri de serpelim ortaya.
Black metal, köklerine sadık kalmış gruplar ve sanatçılar tarafından sürdürülmekte, aynı zamanda türün sınırlarını genişleten ve çeşitlendiren yeni nesil müzisyenler tarafından da şekillenmektedir. Black metal, sahnede ve dinleyici kitlesi arasında geniş bir çeşitlilik sunarak, eski ve yeni dinleyicilere hitap eden bir evrim geçirmekte.
Birçok geleneksel black metal grubu, müziklerinde doğaya, karanlığa, mitolojiye ve mistisizme vurgu yapmaya devam etmekte. Bu gruplar atmosferik, felsefi ve melankolik bir yaklaşım benimseyerek, dinleyicilere ruhsal bir deneyim sunmakta. Öte yandan, bazı modern black metal sanatçıları, geleneksel unsurları daha deneysel ve post-black metal gibi alt türlerle birleştirerek türün sınırlarını zorlamaktadır.
Aynı zamanda, dijital medyanın ve sosyal medyanın etkisiyle, black metal kültürü daha geniş bir kitleye ulaşmış ve türün evrimini desteklemekte. Bu evrim, black metalin sadece müzikal bir tür olmanın ötesine geçerek, bir sanat formu ve yaşam tarzı olarak kabul edilmesine yol açmıştır.
2023 yılı içerisinde dinlemeye ve keşfetmeye değer çok sayıda albüm yayınlandı. Gizemli atmosferlerin, çarpıcı enstrümantasyonların ve özgün konseptlerin bir araya geldiği bu albümler, sanatını biraz karanlık tercih eden black metal tutkunlarını memnun etmekle kalmayıp, türün genişlemesine katkıda bulunan özgün sanatçıları da kutluyor adeta.
Evet bu kapanışı da yapmak zorundayım. Çok fazla albüm yayınlandığının farkındayım. Eminim ıskaladığım albümlerle dolu. Kişisel bir liste olduğu için herkes ile ortak paydada buluşmayı beklemiyor olsam da paylaşmak istiyorum. Sizlerin listelerinizi de hep merak ediyorum.
2023’ün black metal dünyasında, benim için nelerin öne çıktığını keşfetmek için hadi listeye…
Volkan Atay
Karanlığın Ritminde Yılın En İyileri
20. Aset – Astral Rape
19. Panopticon – The Rime of Memory
18. The Circle – Of Awakenings
17. Sulphur Aeon – Seven Crowns and Seven Seals
16. Wayfarer – American Gothic
15. Bizarrekult – Den Tapte Krigen
14. Blut Aus Nord – Disharmonium – Nahab
13. Aara – Triade III : Nyx
12. Krallice – Porous Resonance Abyss
11. Clandestine Blaze – Resacralize The Unknown
10. Hasard – Malivore
Bu albümü deneyimleyeceğiniz yere dikkat edin. Tek başına ve tribe girmeye müsait bir anınızda sizi kendi dünyasına çekip hapsedecek karanlık bir sanattan bahsediyorum. İnsanoğlunun iç korkuları odağında, atmosferi ile daha ne kadar karanlık olabilir ki diye meraktan daldığınız bir dehliz gibi. “Malivore”daki müzikal taşkınlıklar bazen dinleyicinin sesteki bir şekli veya tonlamayı tanımasını zorlaştırıyor, albümün sesine karanlık ve Lovecraftvari bir hava katıyor. Sanki insan zihni sunulanı neredeyse kavrayamıyormuş gibi bir ortamda hissettiriyor. Klostrofobik, kaba ve ahenksiz bir black metalin içine gömülü bir müzikal deneyime ihtiyacınız yok gibi düşünsem de, arkanızdan ittirdim bile. Bol şans.
https://www.youtube.com/watch?v=ImmY0Jd3BfQ
9. Thy Darkened Shade – Liber Lvcifer II – Mahapralaya
Senenin en başlarında yayınlandı diye unuttum sanmayın. Extreme metal sevip de bu albümde karşılıksız hissedeceğiniz bir an yok. İlla black metal fanı da olmanız gerekmiyor aslında. Kompozisyonların başarısını da konuşsak yeter. Hellenic ikilinin her albümde tutarlı bir müzik ile kendilerini ifade etmesini seviyorum. Bu albümde de abartı yaratmadan elde edilen standart inanılmaz valla. Ve her şeyden önce akılda kalıcı. Bu albümü öneriyorum çünkü yaygaranın ötesine geçen bir dinleme deneyimi sunduğu aşikar ve aynı zamanda sahip olduğu kapasiteleri ile duyumlarımızı zenginleştiren bir yapısı da var. Karartılmış gölgeleriniz için bile zaman ayrılmalı diye düşünüyorum. Sonuçta sürekli bizimle beraber.
8. Amun – Spectra and Obsession
Şöyle bir albümü yapıp da dağılmak nedir be kardeşim. Tamam içerdiği süresi ve yapısı nedeni ile çok insan ayıklar anladım ama yine de kariyerlerini biraz daha sürdürseler ne iyi olacaktı. Sonuçta bu popüler olacak bir tarz değil ve modern dikkat aralıklarıyla kesinlikle puan alamayacak bir şekilde sunuluyor. Yine de Amun bunu başarmış çünkü tutkuları tam olarak bu hedefe odaklanmış. Tamam dinlerken anksiyeteniz biraz artabilir, hatta yorucu bir deneyimden de geçmiş olacaksınız. Ama bittiğinde üzerinizde oluşacak ruh haline de çok kefilim. Yıllar sonra bile hatırlanması dileği ile. Kib öptüm bye.
7. Grave Desecrator – Immundissime Spiritus
Kuruldukları 1998 yılından bu yana, Brezilya gibi güneş dolu bir memleketin her yerinde buldukları ışıkları kapatan, mumları söndüren bir motivasyondan bahsedelim. Karanlık güçleri çağırmak için çok acımasız, korkunç bir ritüel etrafında dolanıyorlar. İyi bir ekstrem metalden ihtiyacım olan her şeye sahip bir albüm üretmişler. İlginç motifler, çatlak kafatasları, kir ve karanlık…Albümün genelinde gizemli ve büyülü bir müzikal sunum var. Övgü yazmaktan çekinmeyeceğim atmosferi ise alkışlık elbette. Yeraltı mezarlarına giden koridorlarda elinizi tutan biri olursa muhtemelen karanlıktan dolayı seçemezseniz ama albüm kapağını bir hatırlayıverin. Naçizane…
6. Marduk – Memento Mori
Onbeşinci albümde bile şarjör boşaltma hissi ile sıka sıka ilerleyen bir grup için hala methiye düzmekte bir sakınca yok. Marduk yine bildiğiniz gibi sayın seyirciler. Şarkılar tavizsiz ve sert. Marduk albümlerinde çok iyi yaptığı türden ham, iğrenç bir saldırganlık sunuyor. Şarkıların çoğu size bir sonraki saldırıdan önce nefesinizi toparlama şansı vermiyor.
Memento Mori, eski ile yeni arasındaki çizgide küçümseyici bir tavırla yürüyen bir albüm. Dinledikçe sinmeniz ve tırnaklarınızı kemirmeniz gayet muhtemel yan etkileri. Hemen korkmayın, korkacak daha çok şey var zira. Biraz metin olun, aa altına mı işedin sen?
5. Antrisch – Expedition II – Die Passage
Black metal ve her manadaki yolculuklar çok iyi bir ikili olmuyorlar mı sizce de? Sör John Franklin’in Kuzeybatı Geçidi’nin keşfedilmemiş son kısımlarını aramak için yaptığı talihsiz keşif gezisinin tarihi olaylarıyla çerçevelenen bu konsept albüm, 170 yıldan fazla bir süre önce Kanada Arktik Bölgesi’nde meydana gelen ama nadiren kaydedilen ürkütücü olaylardan bazılarını ele alıyor. Arktik bir fırtına içindeki tüm ürkütücü duygu durumlarının tasviri şahane bir müzikal sunum ile resmen teatralleşmiş durumda. Banko şahane iş. (Carach Angren ayağını denk al.)
4. Thantifaxath – Hive Mind Narcosis
Thantifaxath evrensel duygularla meşgul olan bir oluşum değil. Hislerimiz, duygularımız filan umurlarında bile değil. Sindirmesi zor bir kütleyi midenizin tam orta yerine bırakıp gitmek gibi bir istekle yapılmış, rahatsız mı rahatsız bir albüm. Sıradan bir bilinç düzeyi ile kavranmasını beklemedikleri gibi, tekrar söyleyeyim istemiyorlar da.
Verdikleri bir röportajda da belirttikleri gibi “Zevkler boş geliyor; acıdan da kaçınılır, geriye kalan tek şey gizli bir korku akıntısıdır.” Bu ifade, nefret ettiğimiz ve kendimizde görmekten korktuğumuz her şeyin bilinçsiz bir tezahürü olan, Carl Jung’un “gölge benliğine” gönderme yapıyordu. Bunun hem bireysel hem de kolektif düzeyleri var. İşte bu gölge benlik; savaşılacak ya da kaçınılacak bir şey olmaktan ziyade, hayatınız boyunca bakıp üzerinde çalışacağınız bir şey. Thantifaxath’taki kalıcı tema da bu. Haydi kolay gelsin.
3. Sól án varma – Sól án varma
Sól án varma (Sun without radiance) geleneksel anlamda bir grup değil, İzlanda sahnesinin birçok önemli oyuncusunu (Misþyrming,Carpe Noctem,Svartidauði) bir araya getiren, 2018 tarihli Roadburn Festivali için sipariş edilen bir proje. Performans sonrası gördükleri ilgi sonrası bunu bir albüm olarak sunmuşlar. Albüm diyerek olayı normalleştirmeye çalıştığıma bakmayın bildiğin karanlık senfonisi, uğursuzluk abidesi, tekinsiz bir dünyanın sokaklarına ismini vermek için zehirle fısıldanmış bir kaos manifestosu. Bu ne olm!
2. Mānbryne – Interregnum: O Próbie Wiary i Jarzmie Zwątpienia
Çokça dinlenmeyi hak eden mükemmel bir albüm. Anlamı çok evrensel olsa da yalnızca eşikte duran dinleyiciyi tatmin edebiliyor. Aynı zamanda daha ileri gitme isteği ve cesaretine sahip olanlara da bir motivasyon sağlıyor. En dibine. Ta ki hiçbir şeyin kalmadığı, sonuna kadar. Geri dönme arzusu bile yok. Öyle bir dahil oluş…Manbryne karanlığa yapılan tek yönlü bir yolculuk bileti gibi. Albüm ise yolculuğun sonunu müjdeleyen, içinde ışığın olmadığı bir trenin raydan çıkma anı sanki…
1. Dodheimsgard – Black Medium Current
Black metalin 90’lı yıllarda ticarileşmiş dönemi sonrası şu an geldiği varyasyonlu oluşumlar çok önemli. Tanımlı, tanımsız var olan tüm coğrafya ve kültür elementleri ile yoğrulan tür için bu albüm çok önemli bir çelme. Hatta bir meydan okuma da diyebiliriz. Grubun üslup saplantısından uzaklaşmış olması onların itibarını da kalıcı hale getirdi ve şu an çok acayip bir kafada, avant-garde soslu tematik bir müzik üretmeye devam ediyorlar. Albüm, lirikal derinlik, vizyon ve gerçeküstü bir müzikal direksiyon sayesinde de engin ve anlamlı bir bütün olarak ortada tüm heybeti ile duruyor. İster tapının ister bakışın…
2023’ün en iyi Black Metal albümlerini Spotify’da dinle:
