IRON MAIDEN yeni dünya turnesine başladı…

Geçtiğimiz senenin sonbaharında “The Book of Souls” adını verdikleri yeni albümlerini yayınlayan İngiliz devi, Bruce Dickinson’ın ani gelişen kanser probleminin ertesinde turneye çıkamamıştı. Bruce Dickinson nihayet iyileşip tekrar güçlenene kadar bekleyen Maiden cephesi 24 Şubat  tarihinde turnenin ilk konserini Florida/ABD’de verdi. Konseri canlı ve yerinde izleme şansım olmasa da youtube sayesinde turnenin ilk birkaç konserinin detaylarına şahit olabildim.

Öncelikle yeni turnenin sahnesi ve dekoru beklendiği gibi Maya konsepti üzerine kurulmuş.  Ortada davul ve kenarlara kadar uzayan, Bruce Dickinson’ın sağa sola hareket ettiği yükseltilmiş platform… Ve bu platformun her turnede, o turneye özel konseptle  giydirildiği düşünüldüğünde tipik Iron Maiden sahnesinde ana ekseriyetle değişen bir durum yok.  Önceki turnelerde Mısır, Uzay ve Buzul çağı temasında dekore edilen Maiden sahnesi bu turnede de terk edilmiş Maya tapınağı konsepti ele alınarak dizayn edilmiş. Artık turnelerin değişmezlerinden olan Ed Force One uçağı ise her zamankinden daha ihtişamlı bir Boeing 747! Bu uçak doğal olarak medyanın da yoğun ilgisini çekmekte. Kanımca Bruce Dickinson ve Rod Smallwood işbirliği ile  ortaya çıkmış olan kiralık uçağı Eddie ve grubun logosu ile giydirmek, turnenin lojistik masrafını azaltmak dışında sükseli bir turnenin tanıtımı için en ana elementlerinden biri.  Ayrıca grubun vokalistinin de uçağı kullanan pilot olması nev-i şahsına münhasır bir durum müzik sektörü için.  

Şu an için 35 ülkeyi kapsayan dünya turnesi ilk kez çalacakları El Salvador ve Çin’i de kapsamakta. Maalesef son iki turnesinde ülkemizi ziyaret eden grubun bu sefer duraklarından biri  İstanbul olmayacak gibi. 

Gelelim konser izlenimlerine ve ilginç anekdotlara… Öncelikle amazon ormanları içinden Ed Force One’ın tekrar gökyüzüne yükselmesi oldukça gaza getirici bir açılış animasyonu olmuş. If Eternity Should Fail, önceki üç albüm turnesinin zayıf açılış şarkı seçimlerinden sonra ayin gibi başlangıcıyla mükemmel bir seçim.  Bruce’un davulun arkasındaki platformda büyücü misali, sisler içinde belirip şarkının introsunu söylemesi görülmeye değer. Bu girişin banttan verileceğini düşündüğüm için büyük bir sürpriz oldu bana. Bruce Dickinson’un resmen iyileştikten sonra dünyaya meydan okur gibi mükemmel performansı ve ardından şarkının girişiyle babaların sahne alması, onları  ne kadar özlediğimi tekrar hissettirdi. Iron Maiden görünen o ki bu turneye inanılmaz motive olmuş durumda. Son iki seneyi konsersiz geçiren ve asıl işi sahnede devleşmek olan bir grubun, üyelerinin yaşları 60’lara merdiven dayamasına rağmen hala bu derece gençlere taş çıkaracak performans sergilemesi takdir edilesi bir durum. Sahne, ışık, dekor yanında klasikleşen şarkıların icrası ve grubun kusursuz performansı her Maiden konserini büyülü bir atmosfere sokuyor. Dokuz kere Iron Maiden’ı canlı izlemiş biri olarak konserlerin iki saate yakın sürmesine rağmen rüya tadında çabucak bittiği hissine kapılmam da bu atmosferin bir getirisi zaten. İlk şarkının Drop D düzeninde olması nedeniyle Janick Gers’i ilk kez Fender Stratocaster dışında farklı bir elektro gitar ile görmüş de olduk ya ölsek gam yemeyiz artık. Fakat gitarın Les Paul kasa Epiphone olması beni biraz şaşırtmadı değil hani.

İkinci şarkı aynı zamanda ilk single olan Speed of Light idi.  Tipik bir Maiden şarkısından beklenen canlı performans denebilir. Asıl sürprizlerden biri ise sonraki şarkı olan Children Of The Damned oldu. Adrian Smith’in bu sefer kırmızı çift saplı Jackson gitarı yerine, sahneye monte edilen akustik gitar ile girişteki o efsane arpeji çalması farklı bir tat denilebilir. Ayrıca bu şarkıda yine Bruce Dickinson döktürüyor! 

Muhtemel ikinci single olacak olan şarkı Tears Of A Clown ise son albümden en sevdiğim şarkılardan biri. Umarım bu şarkıyı harcamazlar ve single olarak görebiliriz. Setlistte olması dolayısıyla şaşırtmadı. Ayrıca şarkıya özel backdrop kusursuz güzellikte.

Son albümün amiral gemisi şarkılarından biri olan The Red And The Black şarkısı kanımca albümde biraz gereksiz uzatılmış olsa da, Bruce Dickinson’ın seyirciyi eline alan anonsları ve hareketli ışık gösterisi ile 13 dakikayı kotarıyor. Artık bir Maiden konserinin olmazsa olmaz şarkılarından olan Trooper’ı anlatmaya gerek yok. Bruce yine süvari üniformasıyla bir oradan bir buraya koşturuyor ve bayrak sallamaya devam ediyor.  Bu şarkıda Steve Harris’in ekstra gaz  performansını da belirtmeden geçmeyeyim.

Powerslave ise bu turnenin sürprizlerinden biri oldu benim için. En sevdiğim Iron Maiden şarkılarından biri olan şarkıda Bruce bu sefer maskesiz ama yine alevler arasından çıkarak şarkıya giriyor. Bu parçanın enstrümantal kısmını çok severim. Her solosu ayrı bir güzeldir. Dave Murray de  bu uzun arayı Hawai’de güneşlenmeyip tekrar sololarına çalışarak geçirmiş olsa gerek ki o özlediğimiz kusursuzlukta çalıyor artık.

Death or Glory ve sahnede tüm enerjisiyle şebeklikler yapan Bruce Dickinson :)

Yeni albüme adını veren ve benim canlı performansını en çok merak ettiğim turnenin ikinci amiral gemisi şarkısı Book Of Souls tek kelimeyle destansı olmuş.  Bruce Dickinson yüksek perdelerde dolaşan vokaliyle konserin sonları olmasına rağmen oldukça başarılı bir performans sergiliyor. Maiden konserlerinin değişmezi olan Eddie ise ilk kez seyirci ile bu kadar iletişime geçiyor bu şarkıda. Şarkının sonuna kadar seyirci ile atışan Eddie’yi izlemek insanda çocuksu duyguların kabarmasına neden olan bir detay.  Eddie’siz Iron Maiden düşünmek zaten mümkün değil. Book of Souls tipik akustik gitarlı kelt ezgileri içeren başlangıca sahip bir Janick Gers bestesi ve son albümde en sevdiğim şarkılardan da biri.

Hallowed Be Thy Name büyük bir sürprizle Maiden England turnesinde çalınmamıştı. Tekrar Maiden konserlerinin değişmezi mertebesine erişti. Şarkıyı Bruce Dickinson boynunda darağacı ipiyle söylüyor. Hep derim; Maiden’a tiyatral şov yakışır! Vokal performansı olarak bu şarkıda 80’lerdeki stilini oldukça andırmakta. Ayrıca iplerle Nicko’nun zillerine vurması da görülmeye değerdi. Ayrıca belirtmek gerek ki Nicko McBrain tekrar Sonor davulları ile anlaştı ve yeni davulun tüm aksamları altın kaplama ve pek bir şık duruyor. Tecrübeli baterist davulların arkasında görülmese de kemik gibi ritimleri ile her zaman formda! Yani davulun arkasında da her şey yolunda!

Demirbaşlar Fear of the Dark  ve Iron Maiden şarkıları Maiden konserinin olmazsa olmazları. Her turnede değişen ve Iron Maiden şarkısında arkada beliren bölüm sonu canavarı Eddie çok merak edilir. Her zamanki gibi dev Eddie, turnesine çıkılan o albümün kapağındaki gibi ve oldukça haşmetli.

Iron Maiden şarkısından sonra klasikleşen bis arası verildi. Sonraki şarkı ise The Number of The Beast oldu.

Asıl sürprizler sona saklanmıştı. Blood Brothers şarkısından önce Bruce’un, Maiden fanlarının nerede olursa olsun bir aile olduğunu söylediği anons duyulmaya değer.  

Son şarkı Wasted Years ilk kez kapanışta çalındı. Bence harika bir seçim. Her güzel rüyanın bir sonu olması gibi Iron Maiden konserlerinin de son şarkısı fanlar açısından hem hüzünlüdür hem de o heyecanın en doruk anlarından biridir. Wasted Years şarkısının vermiş olduğu mesaj bence bu duygu ile birleşince daha bir anlam kazanmış oldu.

Yazın bir an önce gelmesini ve Iron Maiden’ın bu büyük gösterisini bir kez daha kanlı canlı izlemek için sabırsızlanıyorum. Ayrıca net olarak Iron Maiden’ın sahnedeki bu enerjisini ve açlığını gördükten sonra en az beş yıl daha bizimle olacaklarını düşünüyorum. Ne yapın ne edin, fırsatınız varsa bu turneyi kaçırmayın!

Up The Irons!

Turnenin setlisti;

If Eternity Should Fail
Speed of Light
Children of the Damned
Tears of a Clown
The Red and the Black
The Trooper
Powerslave
Death or Glory
The Book of Souls
Hallowed Be Thy Name
Fear of the Dark
Iron Maiden

————————-

The Number of the Beast
Blood Brothers
Wasted Years