DEPECHE MODE – En İyi 10 Şarkı
4) The Love Thieves
Emre Karacaoğlu: Baştan aşağı bir Martin Gore şaheseri: Dinlenmenin yanında okunmayı da hak eden şairane sözleri, derin duygular uyandıran bir düzenleme, nefis arpejler ve yine aynı seviyede şarkıyı bitiren bir gitar solosu. Ama bir yandan da Gahan’ın kadife vokaline o kadar yakışıyor ki Gore bu şarkıyı solo konserlerinde söylediği zaman aynı tadı asla vermiyor. Ama yine vurgulamadan edemeyeceğim: Gore’un kaleme aldığı mısralar inanılmaz. Aşık olduğu kişiye duygularını, yine aynı kişiye başkalarının da duyduğu tutku üzerinden anlatıyor: “Aşkın şehit ve kurbanlara ihtiyacı vardır / Her biri senin güzelliğin için yaşar / Ve kusurlarının bedelini öder / Benim yalnız ruh kardeşlerimin / Sonu olacak aşk / Ama onların ruhu / Diğerlerinin kalbinde yaşayacak”
Mert Yıldız: Grubun en bitik zamanında adeta yeniden doğduğu “Ultra” ile ilgili tek kötü unsur, herhalde kel alaka ismidir diyebiliriz. Bir kısmı Dave Gahan rehabilitasyon merkezleri ve hastaneler arasında mekik dokurken bestelenen ve kaydedilen şarkılar, Gahan kendini nispeten toparladıktan sonra yazılan daha sert ve agresif diğerleri ile harmanlanır ve ortaya grubun belki de en kırılgan, en duygusal işi çıkar.
Hakikaten de albümdeki bazı şarkılarda Gahan’ın sesinde içinden geçmekte olduğu depresyonun izlerine rastlarsınız. Örneğin ‘Sister Of Night’ vokallerinin kaydedilmesi bu haroyinmanlık durumu yüzünden tam 1 hafta sürmüştür ancak ortaya çıkan sonucun bir benzeri daha yoktur. Duymakta olduğunuz sesin “yolun sonundaki” bir adamın sesi olduğunu duyumsayabilirsiniz kolaylıkla.
Bunun zirvesi ise bana göre en büyük Depeche Mode balladı olan ‘The Love Thieves’tir. Eğer hayatınızın bir döneminde bile platonik aşkın içine düştüyseniz ya da bir noktada hissettiğiniz duygulara karşılık bulamadıysanız, ve de bu durum sizi içine düşebileceğiniz en kendine güvensiz, en bitik duygu çukuruna sürüklediyse, ‘The Love Thieves’de anlatılan “öykü” ile kendinizi özdeşleştirmeniz kaçınılmaz. Verse bölümlerindeki o kırılgan, narin güzellik hissi, aşk yüzünden insanın karşısındakini (kafasını çevreleyen hale ile beraber) bir aziz gibi gördüğü yanılsamayı anlatır. Köprü kısmı, Dünya dışı bu güzelliğe tutulduğu için ruhani mahkemede elleri kelepçelenmiş, başı önüne eğik, suçunu kabullenmiş biçimde dikilen Aşk Hırsızını tarifler. Nakaratta ise kaderin kabullenilmesi gerektiği ve çabalamanın nafile olduğu anlatılır acıklı melodiler ile: “Aşkın kurbanlara ve şehitlere ihtiyacı vardır / güzelliğin için yaşarlar ve öderler bedelini / Aşk ölümünü getirecek tüm yalnız ruh kardeşlerimin / Ama ruhları her zaman yaşayacak tüm aşıkların kalbinde.”
Eski moda? Evet? Etkili? Fazlasıyla.
