Mastodon ilk çıktığında ve bana ilk kez “Sen çok seversin kesin!” diye önerildiğinde ancak yarım kulakla dinlemiş, doğru düzgün şans bile vermemiştim. Kafam bambaşka yerlerdeydi muhtemelen o anda…Öyle olunca, zaten ilk dinleyişte pat diye yer eden eserler üretmedikleri için, radarıma tekrar girmeleri ve bu sefer “hayatımın müzikal aşkı onca zamandır hayatıma girmeyi bekliyormuş, hatta daha önce resmen denemişler ve ben bunu ancak şimdi görebiliyorum” duygusunu bana yaşatmaları biraz daha vakit aldı. Geçen zamana, çok uzun olmamasına rağmen, nasıl da üzülmüştüm! Ama öyle bir girdiler ki hayatıma o andan itibaren, öyle bir şiddetle sevdim ki her notasından her şarkı sözüne kadar tüm ürettiklerini; en sevdiğim şarkı ya da albüm sorulduğunda “Ama birini seçersem diğerlerini seçememek demek bu! Nasıl ayrım yaparım ki!” diye krizlere giriyorum hala. İşte aynı şey, Paslanmaz Kalem listesi için ilk on şarkı seçimim sorulduğunda da oldu. O yüzden bana bu giriş yazısını önerdiklerinde çok sevindim, çünkü gerçek duygularımı burada paylaşabilecektim.
Kendisini oluşturan grup üyeleri kadar çelişkili bir grup Mastodon ve onu çok özel yapan şeylerden biri de bu. Çok ağır ve ciddi konular hakkında şarkılar yazıp bunlara dünyanın en saçma ve komik kliplerini çekebiliyorlar. Metal müziği sevmediklerini düşündüren açıklamalar da yapabiliyorlar, “Black Sabbath ve Judas Priest’e, metal müziği var ettikleri için” teşekkür de edebiliyorlar. Sizinle barda normal normal içip muhabbet eden, instagramınızı “like” eden, şakalaşan, rock star triplerinden son derece uzak, mütevazi ve samimi insanlar oldukları için ayrı seviyorsunuz onları; her dinleyişte daha derin katmanlarla coşan müzikal başyapıtlar ile hayatınıza anlam kattıkları için ayrı. Sahnede canlı izlediğinizde ise dinleyiciye nasıl bir “tarih öncesinden beri birikmiş güç boşalması” yaşattıkları, en son aldıkları En İyi Metal Performansı Grammy’si ile de tescillendi. Sadece ve sadece onları izlemek için bir haftasonu Londra’ya uçup, izleyip, konserin hemen ardından işe dönmem başka hiçbir grup için yapmayacağım birşeydi. Ve inanın, söz konusu Mastodon olunca tüm yorgunluğa ve harcadığınız zamana ve her kuruşa değiyor, hem de kat kat.
Bu kadar büyüyüp gitgide daha çok göz önünde olmaları ilk başlarda benim gibi die-hard fanları biraz endişelendirdiyse de, o “sevdiğim grubu başka kimse sevmesin kıskançlığı” geçeli çok oldu. Bilmiyorum, ya biz büyüdük ve olgunlaştık (küçük ihtimal :P) ya da artık hak ettikleri ilgiyi ve saygıyı görmeleri bizi sevindiriyor. O yüzden burada sevdiğim insanlarla birlikte bir “Mastodon Top Ten” listesi yapmış olmak fazlasıyla mutluluk verici bir paylaşım benim için. Kendi listemde duygusal anlamı benim için büyük olan şarkıları seçmeye çalışırken araya bir de mutsuz olduğum anlarda bile beni her zaman güldürmeyi başaran bir parça da ekledim. Cut You Up With A Linoleum Knife’ı mutlaka youtube’daki klibiyle dinleyiniz!;)
Seyda Babaoğlu
Mastodon’un En İyi 10 Şarkısı
10) Iron Tusk
Seyda Babaoğlu:
Iron Tusk’ın riffi sizi daha ilk saniyesinde bileğinizden kavradığı gibi duvardan duvara vurur… arada kısacık bir nefes aldırıp yine duvardan duvara çarpmaya devam eder, ta ki yaklaşık üç dakika sonra sizi yere fırlatıp orada öylece neye uğradığınızı bile anlamamış şekilde bırakıp gidene kadar. Ya da bir balina sürüsü tarafından oradan oraya fırlatılarak sersemletilen, en sonunda da ölümcül darbe ile can veren bir fok gibi hissettirir dinleyiciyi. Birçok Mastodon şarkısına göre “basit” bir şarkıdır. Git-gel’leri, sürprizleri, kafa yormanız gereken düğümleri, komplike, oya gibi işlenmiş örgüler yoktur burada. Ama öyle çiğ bir güçle, öyle vahşi vokallerle ilerler ki, üzerinizden yüzlerce Mamut koşup yerde sadece posanızı bırakmış gibi kalırsınız bittiğinde işte. Saf, tutucu bir metalciye ilk önerilecek Mastodon şarkılarından biridir. Grubun davulcusu ve sözcüsü Brann Dailor, bir röportajında “Iron Tusk” adını sadece “badass” olduğu için, kulağa sert geldiği için seçtiklerinden bahsederken tam da bu duygunun altını çiziyor. Canavarı öldürmekten bahseden liriklerdeki “martial rage” birebir notaya dökülmüş bu şarkıda. Yine Brann’a göre tüm albüm Moby Dick konsepti üzerinden ilerlerken grubun da nasıl hayatlarını, sevdikleri insanları kendi – çoğu zaman hiç değmeyecek – arayışları uğruna körü körüne feda ettiklerini anlatır bir bakıma, Ahab ile paralellik kurarak. O inatçı, laftan sözden anlamaz, vicdan ve mantık dinlemez tutkunun, intikam ateşinin vücut bulmuş halidir bu parça. Asla eskimeyeceklerden.
Volkan Atay:
Mastodon’u hemen sevmeye başlamadım ben mesela. İlk dinlediğimde hafiften tuhaf bulmuştum. Gitar tonları ve parça trafikleri ile yarattıkları o tuhaf ama merak dolu tanışmayı fırsat bilip albümlerini deşmeye başlamam ve tekrar sayılarının artması sayesinde iyiden iyiye artan hayranlığım ile satırlardayım artık. Bu şarkı grubu hiç tanıyıp bilmeyen birilerine tanıştırma parçası olarak seçilebilecek derecede karakteristik bir Mastodon şarkısı bana kalırsa. Bu yönü ile de kıymetini her daim koruduğunu düşünüyorum. Şarkı süresinin kısalığına hafiften bir iç geçirsem de (valla bana bir dakika kadarmış gibi geliyor) replay ile icabına bakıyoruz yıllardır.
Listenin devamını aşağıdaki sayfa numaralarından görebilirsiniz.
Müzik listeleri, röportajlar, albüm kritikleri, festival dosyaları, konser izlenimleri, film ve dizi incelemeleri sitemizde ve youtube kanalımızda sizi bekliyor.
