Şeytan Geçidi / Devil’s Pass: Dikey Limit, Blair Cadısı ve Cehenneme Bir Adım bir araya gelmiş valla

Found footage (gerçekten el kamerasıyla çekilmiş ve sonra yetkililer falan bulmuş da biz de onu izliyormuşuz modunda Rec, Blair Witch, Paranormal Activity, Cloverfield, Chronicle gibi filmler) müthiş haz aldığım bir tür. En kötüsünden elli tane koy önüme, sorun etmem izlerim. Şeytan Geçidi (Devil’s Pass) de bu türün bence iyi bir örneği olmuş. Die Hard 2, Deep Blue Sea ve The Cliffhanger gibi can ciğer aksiyon/survival filmlerin yönetmeni Renny Harlin’in elinden çıkmış bir filmden bahsediyoruz. Yani filmin yönetmeni aslında özünde bayağı tırt, shahuashşaka şaka. Öncelikle şu sıcak yaz günlerinde bizi buz gibi, bembeyaz, huzur veren ama filmin konusundan ötürü bir o kadar da tekinsiz Ural dağlarına götürüyor olması, benim gözümde filmin en keyifli detaylarından birisiydi. Bu türün ormanda, evde, sokakta vs geçenlerini izlemiştik fakat bir dağın zirvesinde geçiyor olması büyük bir artı. Film tam da beklendiği gibi ürpertici bi hikaye duyup bunun gizemini çözmek için o hikayenin yaşandığı yere korkusuzca gidip, daha on dakika geçmeden korkudan baloncuklu sümük akıtarak ağlayan, çil yavrusu gibi dağılan üç beş zibidinin hikayesini anlatıyor. Detayları vermek istemiyorum, izleyip görünüz efem. Filmin fragmanı da zaten gereğinden fazlasını gösterdiği için konuyu anlatmicam. Son yirmi dakikasında epey psikopat karşılaşmaların yaşanacağı hem fragmandan hem de filmin başından itibaren dönen muhabbetlerden belli oluyor, bu şaşırtıcı bişey değil fakat finalde bir iki detayda şaşırtıp, paranoyak teorilere saygı duruşu niteliğindeki konu saptırışıyla ufak da olsa alkışı hakediyor film. Fakat found footage türünü sevmiyorsanız uzak durun.