UDO DIRKSCHNEIDER & ANVIL Konseri – Pratteln/İsviçre

Yer : Z-7 Konzertfabrik, Pratteln, İsviçre

Tarih: 3 Nisan 2016

Alt gruplar: Anvil, Palace

1987 yılında yeni yeni metalciliğe başladığım sıralarda, eldeki neredeyse tek kaynak Hey Dergisi’nin metale ayrılmış bir iki sayfası idi. İşte o sayfalarda ara ara çıkan Accept ile ilgili haberler, gruba dinlemeden ilgi duymamı sağlamıştı. Tabii o zamanlar Youtube, Spotify vs yok. Çekme kasetleri temin ettiğim Nişantaşı Remix’te – o zamanki- son albümleri olan Russian Roulette’i görünce bir kopya sipariş ettim. Tabii plaktan direkt kayıt olduğu için sipariş ettikten bir kaç gün sonra kasedi alabiliyorsun. İronik bir şekilde, kayıt kasedi sipariş ettiğim gün de yine Hey Dergisi’nde Udo Dirkschneider’ın Accept’ten ayrıldığını ögrendim. Hayda, biz daha adamları dinleyemedik, solist grubu terk etmiş. Neyse sonuçta albüme hayran oldum ve diğer Accept albümlerini de aynı hızla edindim. Yalnız her nedense Animal House’dan sonra Udo’nun grubu U.D.O.’yu takip etmedim. Kasıtlı bir hareket değildi açıkçası. Grubu sadece bir kere Rock the Nations 2004 festivalinde seyretmiştim.

2015 sonlarına doğru “Back to the Roots” turnesinin detayları açıklandı ve İsviçre’de seçilen konser mekanı yine şaşırtmadı: Z-7 Konzertfabrik. Yaşadığım Basel’e 7 km uzaklıktaki Pratteln’de bulunan bu salon, adı üzerinde eski bir fabrika binasından bozma bir konser mekanı. İsviçre’deki rock/metal konserlerinin çoğunluğu (tabii ki Iron Maiden, Metallica gibi binlerce seyirci toplayanlar hariç) burada yapılıyor. Yaşadığım şehrin benim için en büyük avantajlarından biri, bu 1500 kişi kapasiteli konser salonu diyebilirim.

Konser sold out olmadı ama Z-7’in en kalabalık günlerinden biriydi. Aynı dili konuşmanın da verdiği bir etki ile sanırım burada Alman gruplar, özellikle oldschool olanlar hep ilgi ile karşılanıyor. Salona vardığımda ilk grup Palace çalıyordu. Önceden hiç dinlemediğim bir grup olan Palace, 1990 yılından beri aktif olan, gayet Alman sound’lu bir heavy metal grubu. Gerek müzikleri, gerekse sahne performansları gayet iyiydi.

Palace’dan sonra sahneyi efsanevi grup Anvil aldı. Sahneye enstrümantal “March of the Crabs” ile girip “666” ile devam ettiler. Basta Steve “Lips” Kudrow olmak üzere sahnede saçtıkları enerji inanılmazdı. Özellikle Lips, bütün konser boyunca hem şarkı söylerken hem de solo atarken bir kere bile yüzünden gülümsemesini eksik etmedi. Eski günlerindeki şovmenliğinden hiçbir şey kaybetmemiş. Ünlü dildo ile gitar solosunu da es geçmedi. Aynı enerji seyirciye de yansıyınca harika bir konser oldu. Son albüm “Anvil is Anvil”den de iki parça çaldıkları konseri, klasikleri “Metal on Metal” ile bitirdiler.

Anvil’in setinin bitmesi ile birlikte Udo’nun ekibi sahneyi hazırlamaya koyuldu. Sahne dekorunun konsepti tabii ki kamuflaj idi. Güzel hazırlanmış bir intronun ardından Starlight’in ilk riffleri duyuldu ve şov başladı. Şarkının ilk kısımlarında Udo biraz detone oluyor gibi geldiyse de çok geçmeden bunun geçici bir şey olduğunu gördük. Usta yine bildiğimiz Udo. Hız kesmeden “Living for Tonight” ve “Flash Rocking Man” ile konser devam etti.  (Bu arada bu turnede Udo ve grubu “Dirkschneider” adı ile turluyor.) Ayrıca grup üyelerinin birbirleriyle ve seyircilerle olan uyumu çok çok iyiydi. (Davulları Udo’nun oğlu Sven çalıyor bu arada). Udo ve ekibi birbiri ardına klasikleri bombaladı. Benim, grupların ilk dinlediğim albümlerine iyi olsun kötü olsun hep bir bağım olur. (Mesela ilk dinlediğim Deep Purple albümü “House of the Blue Light”, ilk Black Sabbath albümüm ise “Seventh Star”dır. Grupların diskografilerinde neredeyse adları anılmayan bu albümleri hala büyük keyifle dinlerim). Acaba Russian Roullette’ten çalmayacaklar mı derken önce Monsterman, hemen ardından ilk dinlediğim Accept sarkısı olan “T.V. War” geldi. “Losers and Winners”dan sonra sahneyi terk etmiş olsalar da, ‘bis’e gelecekleri aşikardı. Zira daha çalınmamış şarkılar vardı, mesela “Metal Heart” ve “Balls to the Wall”.

Tabii ki beklendiği gibi geri geldiler ve “Metal Heart” ile kaldıkları yerden bombalamaya devam ettiler. Biste de toplam 5 şarkı çalarak, gaz parça “Burning” ile konseri bitirdiler. Konser iki saatten fazla sürdü ve 24 Accept klasiği çalındı. Sonuç, son yıllarda seyrettiğim en iyi konserlerden biriydi. Böyle bir konseri seyrettikten sonra, insan İstanbul’daki konserin iptaline sebep olan etkenlere lanet okumadan edemiyor açıkçası.

Dirkschneider Setlisti:

• Starlight
• Living for Tonite
• Flash Rocking Man
• London Leatherboys
• Midnight Mover
• Breaker
• Head over Heels
• Neon Nights
• Princess of the Dawn
• Winterdreams
• Restless and Wild
• Son of a Bitch
• Up to the Limit
• Wrong is Right
• Midnight Highway
• Screaming for a Love Bite
• Monsterman
• T.V. War
• Losers and Winners
• Metal Heart
• I’m a Rebel
• Fast as a Shark
• Balls to the Wall
• Burning

* Yazıdaki tüm fotoğraflar Emre Çapar’a aittir.