2016 İlkbahar “Core” Raporu

Şimdi “post hardcore” dendiğinde aklınıza yeni bir şey gelmesin bebişlerim, bu aslında kökeni 99 yılına dayanan bir alt tür. Metalcore’un ilk dalgasının ardından tür bölünmeleri artınca “lead eşliğinde düz vokalle ergene de hitap edelim” tayfası kendine Kerrang’da yer bulduğunda yeni milenyuma girmiştik bile. O zamanlarda Equal Vision gibi firmaların lugatında olan “post hardcore” ne olduysa bir anda herkesin sevdiği bişi oldu. İşte Saosin bu dönemin en parlak gruplarından biri. Grubun kısacık diskografisindeki en önemli isimlerden biri olan vokalist Anthony Green’in geri dönmesi kaçınılmaz olarak Epitaph Records’un onları tavlamasını ve yeni bir albümü de beraberinde getirdi. Mayıs ayında yayınlanacak albümden çıkan şarkıya bi göz atın bakalım, ben de üstüme rahat bişeyler giyip geleyim; 

Misfits’in “gölgede kalan” ama benim çok sevdiğim şarkılarında vokal görevini üstlenmiş solisti Graves babanın solo kariyerine dünyanın ne kadar ihtiyacı var emin değilim. Yani tamam, solo kariyer güzel bişidir eminim ama her yıl dokuzmilyonbaloncuk albüm ve şarkı yayımlamak garip lan. İşin komiği bunların çoğunun (özellikle 2014 yılı ) filler işler olması, bir yerden sonra yakınlarındaki insanların kulağına hala “ya maykılım, baba, biraz yavaş ya” dememesi de bana ayrıca garip geliyor. Graves, saykobili ortamlarının punk’a ve goth’a kaçan yerlerini etkilemiş her siyah beyaz filmden fazlasıyla etkilenmiş olacak ki, durmadan sağdan soldan alıp üretiyor lan. “When Worlds Collide”da derli toplu bir albümden çok sadece sahibini eğlendiren projelerden biri gibi tınlıyor. Yine de bu işleri türkü dinler gibi dinleyen bir tayfası var ki, tutuyor işte çevresinde. Kliplerinde de “Metropolis”ten kes yapıştır sahneler kullanıyor falan, eğlenceli. O komik metal rifli ( hele birinde konuk vokaller var metalcore vokali yapıyorlar :) bir iki şarkı dışında, arada giden şarkılar da yok değil albümde. Herifin vokali çok çok iyi, bir nevi Muazzez Abacı etkisi yapıyor yaşıtlarında. Son tahlilde, bize laf söylemek değil, haber vermek düşer, haddimiz değil. Retro damarı kabaranlar ve ben gençken bunları severdim, bana yeter diyenler için; 

Rotten Sound, grindcore dinleyenlerin bile “abi ama bu çok grindcore lan” dediği ( bu replik yaşanmıştır ) gruplardan biri. Yani adamların tek bir breakdown bile koymadan pata küte gidip biten şarkıları var müdürüm çok af edersin. İstanbul’da Riot Promotions ekibinin düzenlediği o küçük ama efsane konseri hatırlayanlar zaten anladı ne dediğimi ama heriflerin hala aynı şeyi zerre değişmeden icra ettiğini duymak herkesi mutlu edecektir sanırım. “Epik” rifler yok, “korkunçlu” satanik göndermeler yok, arpej yok, dur kalk (şarkı girişleri dışında) yok. Dümdüz grindcore. Tam sabahın köründe sevdiğim gibi. 

Architects, yeni albüm ile geliyor bu sene ilkbaharda. Geçtiğimiz günlerde haber olarak albümden çıkan ilk şarkıyı paylaşmıştık, bu da ikincisi. İlkine göre daha fabrikasyon bir şarkı gerçi. Seven sever, sevmeyen yoluna devam eder;

New Orleans’ın Neşet Ertaş’larındandır Eyehategod. Onları yıllar önce, 90’ların kabağında Laneth’de harika Kerim Tunçay röportajı ile tanıdığımda acımasız bir sludgecore grubuydu, zamanla daha da yerelleştiler, bluesy olaylara da stonercılığa da girdiler az da olsa. O zamanlar sludge cool bir şey değildi. Leş metalciler ve deli punklar dinlerdi. Şimdi de turnusol kağıdı gibidir, sert müziği gerçekten anlamamış bir insanı onların herhangi şarkısından ayıklayabilirsiniz. Reunion sonrası yollarına Bl’ast! ile yaptıkları splitle devam ediyorlar. Şarkı oradan; 

Bulgar ellerinin güzide gruplarından ve memlekete gelmeyi en sevenlerinden biri Last Hope. 19 Mayıs’ta İstanbul hardcore/punk ortamının kral gruplarından Standback ile Peyote Taksim’de beraber çalacaklar yeni albümleri “Chain Reaction”un şerefine.