Haftalık Bülten #4
Haftalık bültenin dördüncüsüyle karşınızdayız. Bir yandan yıl sonu geleneğimiz haline gelen “en iyi albümler” listesini yine kalabalık bir kadro ile hazırlıyoruz, diğer yandan “listelerimizi son dakika alt üst edecek iyi bir albüm çıkmasa bari” diyerek yeni çıkanlara temkinli yaklaşıyoruz. Yine de bu hafta üç albüm ve üç single dikkatimizi çekmeyi başardı. Son anda listelerimize girer mi bilmem ama kesinlikle dinlemeye değer albümler olduğunu düşünüyoruz. Okuyun, dinleyin, kendiniz karar verin. Yıl sonu listemizde görüşmek üzere \m/
Napalm Death, Immolation, Voivod…
2022’ye dair güzel fikirler veren üç single’ı bir arada inceleyeceğiz bu hafta. Zira artık yılın dibine geldik, yıl sonu listeleri yayınlandı. Bu saatten sonra albüm çıkaran biraz seneye kaldı gibi bir durum var insanlar açıktan söylemese de.
Haftanın ilk bombası Voivod‘un yeni şarkısı Planet Eaters idi. Piggy’nin kanserden vefat etmeden önceki son yıllarında tarzının oldukça dışına çıkmış ve bir süre Metallica’yı terk eden Jason Newsted’a bile yuva olmuştu grup. Piggy’nin vefatından sonra Voivod’un erken dönemlerinin ağır fanı olan Martyr gitaristi Daniel Mongrane gitarlara geçince 2013 tarihli Target Earth ve takipçisi The Wake ile grubun klasik dönemine olan dönüş retro çağında dev ilgi uyandırmış ve ülkemize bile gelecek kadar ( ilginç bir şekilde İzmir’e ) yeniden popüler olmuştu. Mongrane’in dedeler kattığı gençlik aşısı yeni single da bir derece ileri seviyeye taşınmış Planet Eaters’da. Özellikle şarkının son bir buçuk dakikasındaki epik anlara dikkat. Tek başına bu kısım bile Şubat 2022’de yayınlanacak 9 şarkılık yepyeni albüm Synchro Anarchy’e dair beklentileri tavan yaptırmış durumda.
Dört yıl önce ‘Atonement’ albümü ile sahalara çok büyük bir dönüş yapan yıkılmaz death metal armadası Immolation, bir anda instagram ve facebook sayfalarında beliren geri sayım sayacının fonunda çalan intro ile heyecanlandırdı bizi. Muhtemelen albümün introsunu duyduğumuz geri sayım bittiğinde ise karşımıza yepyeni şarkı Apostle çıktı. Atonement’deki sound ve tarzını aynen devam ettiren grubun 2022 başlarında çıkacak yeni albümü Acts Of God’da tamı tamına 15 şarkıdan oluşacak ki bu daha önce grubun yaptığı bir şey değil. Bir death metal albümünde on beş şarkı akla hemen kaç filler var acaba sorusunu getirse de, Apostle’ı dinleyince bir sonraki dört yıla grubun iyi bir yatırım yaptığını karantina günlerini boş geçirmediğini anlıyorsunuz. Pandemiden önce Atonement’in başarısıyla dünyada bizimki hariç gitmedik ülke bırakmayan Immolation, eğer dolar 666 tl olmaz ise, belki buralara da uğrar bu sefer.
Yeni bir Napalm Death şarkısının haberi düşer düşmez ilk aklımdan geçen yine bir split ya da EP geldiydi. E yanılmadım. Zira majöre yakın firmalarla çalışmasına rağmen her iki albüm arasında mutlaka 5-6 split 7′ ya da ep sığdıran, hatta zaman zaman bu kaçak şarkıları topladığı best of albümlerinde bile stüdyo albümü etkisi yapabilen bir grup Napalm Death. Narcissus, birebir olarak son albüm Throes’daki tarzın devamı, zira, zaten şarkının yer alacağı EP’nin adı da ‘Resentment Is Always Seismic – A Final Throw Of Throes’. Şimdi akılda iki soru kalıyor; EP de yer alacak olan Bad Brains coverı yeni bir Nazi Punks Fuck Off etkisi yapar mı ve Shane Embury ile Mitch Harris arasındaki gerginlik sona erecek de Harris baba gruba ‘gerçekten’ geri dönecek mi? Biliyorsunuz Apex Predator’da şarkıların Shane ve Mitch babalar arasında bölünmesinden beri bir süredir kendisi kayıtlarda olmasına rağmen turnelere katılmıyor ve kendi projeleri ile ilgileniyor. Zira aynı yılda 69 projeye imza atarak bulduğu her rife şarkı intro endüstriyel zamazingo yapmaya başlayan Embury babayı dengeleyecek biri olmazsa, Napalm’in bir sonraki albümünde feci tekrarlara düşmesinden çok korkuyorum bir fan olarak.
Rope Sect – Proskynesis
Rope Sect ile henüz tanışmamış olabilirsiniz. Eğer tanışmadıysanız, yeni EP’leri Proskynesis grubu tanımak ve radarınıza almak için harika bir fırsat. Almanya’nın son dönemlerde çıkardığı gizemli death rock/post punk gruplarından biri olan Rope Sect, bu yeni EP ile dipten ve derinden yol almaya da devam ediyor.
Rope Sect’in minimalist ama kendisine özgü biçimde inşa ettiği death rock ve post punk kanonları, yeni EP’lerinde de mevcut. Özellikle karanlık temalardan, kasvetli atmosferlerden hoşlanan müzik tutkunlarını direkt şekilde yakalayan Rope Sect melodileri, aynı zamanda bir varoluşu ve kutlamayı da temsil ediyor.
Zaten EP’ye ismini veren Proskynesis, antik dönemlere ait bir ifade. Bir kralın ya da hükümdarın ayaklarına kapanan kişileri tasvir eden bu terim, EP’nin de ruhunu tanımlıyor. Rope Sect ise bu tapılan gücü ya da ilahı karanlıkta yaşayan biri olarak betimliyor.
EP’de toplamda 6 parça bulunuyor ve EP’nin açılışında sıralı şekilde yer alan Proskynesis 1-2-3, yeni besteler olarak dikkat çekiyor. Geriye kalan 3 parça ise farklı zamanlarda yayımlanmış parçalardan oluşuyor. Aslında yeni ve eski olarak 2 bölümden oluşan bu EP, Rope Sect’in dününü ve bugününü de anlatıyor.
The Sisters of Mercy, Alien Sex Fiend, Siouxsie and the Banshees, Pink Turns Blue gibi gruplardan ve geceye sunulan lirik övgülerden hoşlanıyorsanız, Rope Sect’in yeni EP’si Proskynesis’i de seveceğinize emin olabilirsiniz. Gecenin kralları tüm baştan çıkarıcılığı ile sizi bekliyor ve 80’lerin post-punk atalarını selamlıyor!
Orçun Onat Demiröz
Funeral – Praesentialis in Aeternum
İcra ettikleri Funeral Doom türünün atalarından olan Norveçli FUNERAL, yaklaşık on yıl sonra yeni albümleri olan “Praesentialis in Aeternum” ile geri döndü! Ruhunuzu bilinçli bir şekilde parçalamak için gerekli fon müziğini sunmakla görevli grup, tarzı sevenler için kelimenin gerçek anlamı ile üzücü olmayı yine başarmışa benziyor. Bu grubun vokalleri bana ağız dolusu cam kırığı ile şarkı söylemeyi çağrıştırıyor. Bazen öyle yavaş ve kırılgan, bazen de kan kusarcasına…
Istırap yüklü notalara kapınızı açmakta gereken cömertliği göstermeniz durumunda etkilenmemeniz imkansız. Zamanın daha ağırdan aktığı albümleri seven kişiler için oldukça özel anlar sunduklarını söylemeliyim. Eğer ilk kez dinleyecek ve grubun icra ettiği tarzın içinde doom geçiyor diye tahmini beklentileriniz varsa sizi ayrı parantezlerde üzebilir, uyarayım.
Bu albümdeki en yeni şey Norveç dili diyebiliriz. Evet, İngilizce yok! (vah vah) Tüm sözler kendi ana dillerinden oluşturulmuş. Zaman bulup henüz inceleyememiş olsam da kelimelere yüklediklerinden de şüphe duymuyorum. Aslında bir süre dinledikten sonra, İngilizce olarak isteyip istemediğimi bile bilmediğim bu “farklı” dilin sağladığı özel dokunuşlar ile şarkıları daha çok sevdim bile diyebilirim.
Bu arada; daha önce dinlediyseniz Funeral albümlerinde neler olacağını bilmek kolay aslında. Bu açıdan sizi çok da bir yenilik ve genişleme beklemiyor. Yaptıkları işte her zaman aşırı kalite sunan, süper sanatçılardan bahsediyoruz. Uzun zamandır görüşmüyoruz belki ama Funeral’dan yeni müzikler geldiğini bilmek bence büyük bir haber.
Volkan Atay
Phrenelith – Chimaera
Benim için Danimarka ekstrem metal sahnesinin en çok beklenen ve heyecan verici albümümden biri ile ilk buluşma anında yaşadığım keyfi anlatmak için buradayım. Kariyerlerinin 2. albümünde böyle büyük ölçekli bir işe imza atmış olmalarını deli gibi alkışlıyorum. 2017 tarihli ilk çıkış albümleri Desolate Endscape” zaten olağanüstüydü ve o yıl için birçok insanın en iyi albüm listelerinde yer aldı. O zamandan beri gözler üzerinde diyebilirim.
Phrenelith böyle bir grup ve akranlarını şaşırtıcı bir şekilde aşmayı başarıyor olmaları da alkışa müsait elbette. Grup yeni albümleri “Chimaera” ile bir kez daha duyularımıza kast ederek, etkileyici bir estetik ile fikirlerini ortaya koyma becerisini gözler önüne sunmuş durumda. Zannediyorum death metal dinlemeyi en çok bu şekilde sunulduğunda seviyorum. Kadim bir mağaranın içinden gelen seslere doğru yönelmiş meraklı bünyelerimize vaat edilen bu paketteki atmosfer her şekilde işe yarıyor bende. Size efendim şu parça böyle, bu parçada şöyle numaralar filan var demek istem, baştan sonra şarkı atlanmadan dinlenmeyi hak eden ve müzisyenliğin çıta üstü yer aldığı bu albüme önce siz bir dahil olun.
İşin bu denli çekici gelmesinde prodüksiyonun da büyük payı var elbette. Umarım kısa zaman içerisinde plaktan da dinleme şansına sahip olabilirim. Muazzam uygun ve ölçülü prodüksiyon sayesinde her notanın netliği korunurken, Phrenelith bahsettiğim habis atmosferindeki vizyonunun bozulmasına da asla izin vermiyor. Bunu başarmak cidden zor bence.
Çok yüksek klaslıkta bir death metal albümü. Iskalayan derdine yansın.
Volkan Atay
