KESMEŞEKER / CENK TANER – En İyi 10 Şarkı
7) S.O.S
Mert Yıldız: 80’li yıllar tüm dünyada müzikal anlamda büyük değişimlere sahne oldu. Keskin biçimde 70’ler geride bırakıldı, kayıt teknolojilerinin gelişmesine paralel sound’lar değişti ve tabiri caizse “büyüdü.” Tarzlar çeşitlendi, alt gruplara ayrıldı. MTV geldi, kıllı-bıyıklı-göbekli Rock yıldızları yerlerini çekici insanlara bıraktılar ve ilk kez imaj müzikte bu denli ön plana çıkmaya başladı.
1980 darbesi ile beraber Türkiye’de müzik adına hemen hemen kayda değer hiçbir şey olmadı. Rock müzik tamamen yeraltına çekildi, iki elin parmaklarını geçmeyecek sayıda grup “dipten ve derinden” çalışmalar yürüttüler ancak gerek kültürel uzaklıktan, gerek de teknolojik imkansızlıklardan, 80’lerde olup biten birçok şey Türkiye’ye neredeyse hiç uğramadı. Mesela bizim o dönemde hiçbir post-punk grubumuz olmadı. Whisky’nin ilk albümüne dek metal albümümüz de olmadı. Yerli rock müziğin Türk Televizyonlarında boy göstermeye başlaması ancak 80’lerin sonlarında oldu. Şener Yıldız’ın Rock Dünyasından’ı, yine Şener Yıldız ve Serdar Öktem’in Meridyen ve Dönence’leri (Serdar Öktem ne garip herifti be, mimiği yoktu,) Aptülika’lar falan derken… Ben çocuktum o zaman kardeşim, çok hatırlamıyorum, anılarım Serdar Öktem’li bozuk VHS’lerde ve ablamın çöpe attığı Hey dergisinin Hard N Heavy eklerinde kaldı (gerçi Türk grup var mıydı ki o ekte?) Ama diyeceğim o ki, 1990 itibariyle rock gruplarının önündeki önyargı yavaştan kalkmış, kasetler basılmaya başlanmış ve ciddi de satışlar yakalamaya başlamıştı. Misal benim bile ilk satın aldığım kaset Pentagram’ın ilk albümüdür, sene 91, aylardan Şubat ayı. Kaset duruyor, tarihini de atmıştım içine kargacık burgacık.
Her neyse, Kesmeşeker de ilk albümü “Dipten ve Derinden”i böyle bir ortamda yayımladı. Bu kaseti almadan evvel Değirmendereli bir grup olduğunu biliyordum Kesmeşeker’in, zira 90 senesinde Bulutsuzluk Özlemi’nin ön grubu olarak Değirmendere Belediyesi’nin düzenlediği bir açık hava konserinde çalmışlardı. Sahneye küçük bir kızın çıkıp göbek attığını hatırlıyorum, gerisi bulanık. Daha sonra o konserin verildiği meydan bile depremde çöktü gitti, şimdi sular altında bir yerlerdedir. Her neyse, benim de Kesmeşeker maceram bu nedenle başladı, hem sahnede ilk izlediğim rock grubu olduklarından, hem de hemşerim olduklarından.
Miksajı yapılmamış, mastering’e hiç sokulmamış, muhtemelen de canlı çalınmış, cilasız, çiğ bir ilk albümdür “Dipten ve Derinden.” Naifliği ile hem grubun köklerini, hem de dönemin heyecan dolu imkansızlıklarını sergiler zira hemen her albüm benzer imkansızlıkları yansıtır. Ancak Cenk Taner’in besteciliği o zaman bile son derece özgündür. Arada Bulutsuzluk Özlemi benzeri rock n roll numaraları vardır amma diğer tarafta alternatif rock çizgisine yakın (ki o dönem böyle bir tanımı bile yoktu) ‘Tek Sorumlu’ ve ‘S.O.S.’ gibi parçalar da barındırır.
‘S.O.S.’ bana göre hala gelmiş geçmiş en iyi Kesmeşeker bestelerinden biridir. Naif bir gencin kendisini terk eden sevgilisine yazdığı bir mektubu andırır lirikler. Ve aslına bakarsanız daha sonraki albümlerde daha da yoğun biçimde, palazlanarak içine girilecek olan yalnızlık hisleriyle masum bir tanışmadır ‘S.O.S.’ Bu parçadaki ayrılık, beraberinde diğer bastırılmış birikimleri, yoksunlukları ve travmaları getirmez çünkü daha o aşamaya gelinmemiş, göç edilen şehir (İstanbul) henüz hasarını tam vermemiştir (bkz. “İzin Vermedi Yalnızlık.”) Bu nedenle şarkının adı da çok manidardır, mektubu yazan genç çırpınmaktadır yani bir biçimde kurtarılma umudu vardır. Bu çocuksu masumiyettir benim için ‘S.O.S.’i özel yapan. Ancak bu şarkının ruhunu gerçekten yaşamak istiyorsanız sizi mutlaka ama mutlaka bir Kesmeşeker konserinde ‘S.O.S.’ izlemeye davet ederim dostlarım. Zira konserlerde şarkının finali adeta insanları bütünleştiren bir coşkunluğa ulaşıyor.
