#TBT9: Propagandhi – “Supporting Caste” 10 yaşında!
Propagandhi ile ilk tanışmam 1996 tarihli ikinci albümleri “Less Talk More Rock” sayesinde olmuştu. Grubun vokalisti Chris, o zamanlar en sevdiğim hardcore/punk dergisi olan Heartattack’ın küçük ilanlar sayfasına albümü değiş tokuş etmek isteyenler için şaka yollu bir trade ilanı vermişti ve ben de bizim Radical Noise’un “Make A Wish”ini yollamıştım kendisine. Hiç bekletmeden “Less Talk More Rock”ın kasetini göndermişti, hala da arşivimdeki en değerli parçalardan biridir.
Gel zaman git zaman Propagandhi politik hiciv lirikli bir melodic punk rock grubundan daha karmaşık bir müzik ve daha ciddi liriklerle çalışan bir gruba dönüştü. 2001 yılında “Today’s Empires Tomorrow’s Ashes” ( ki ironik bir şekilde albümün iç kapağının fonu Osmanlı İmparatorluğu’na referans olarak İstanbul manzarasıdır) ile döndüklerinde albümde eski hallerini hatırlatan sadece iki üç şarkı vardı. Bu değişim grubun müziğindeki Voivod, Rush, Megadeth (ilk dönem) ve Venom etkilerinin, Propagandhi’nin punk kökenleriyle bir araya gelmesiyle sadece onlara ait bir tarz yaratma denemelerine 2005 tarihli Potemkin City Limits ile devam ettiler. Grup o yıldan bu güne kadar üç albüm daha çıkardı ama hayatımdaki tüm yanlış kararların nokta atışlarına denk gelen Potemkin ve takipçisi 2009 tarihli Supporting Caste, belki de o hatalardan alınacak dersleri hatırlatmak için hep başucumda durdu.
İşte Black Flag ve Descendents gibi efsane grupların davulcusu olarak da tanıdığımız Bill Stevenson tarafından prodüksiyonu yapılan “Supporting Caste”, bundan tam on yıl önce bu ay yayınlanmıştı. Grubun kendi yeraltı firması G7 Welcoming Committee tarafından yayınlanan albüm o kadar başarılı oldu ki, Chris’in ve tayfasının tüm “tersi yönde çabalarına” ragmen Bad Religion’dan Converge’e kadar “herkesin evi” haline gelen Epitaph Records ile anlaşarak bir yeraltı grubu olmaktan çıkmak “zorunda” kaldılar ( buradaki ironi, bizzat Propagandhi liriklerinden çalınmıştır ). Özgünlüğün artık pek rastlanmadığı, her şeyin retro olan ve/veya “eskiden yapılanla yetinilen” halinin övüldüğü bu karanlık çağda, Propagandhi’nin her albümü benim için altın değerinde fakat eğer “Supporting Caste” olmasaydı, dünya ardından gelecek “Failed States” ve “Victory Lap”den mahrum kalacaktı.
Neyse lafı fazla uzatmaya gerek yok, sizi albümle başbaşa bırakıyorum ama önce bir uyarı; eğer “crossover” kelimesini duyduğunuzda kaçasınız geliyor ve progresif metal ile hardcore/punk bir arada nasıl olabiliyor ilgilenmiyorsanız, hele ki tüm bunlara ek olarak pek de “doğru dürüst” şarkı söylemeye kasmayan bir vokalist size iyice batıyorsa şimdiden sayfayı terk edebilirsiniz. Zira kendileri tam bir “sev ya da bırak” grubudur, arası yoktur;
