PENTAGRAM – En İyi 10 Şarkı

8) Bir

Emre Karacaoğlu: Seneler boyunca düşündüm: Sufizm gibi bu topraklara ait bir mevzu nasıl kendine yer bulmaz ülkemizin modern kültüründe? Bütün dünya yeni New Age akımlarıyla “Rumi”yi keşfeder ve onu allayıp pullayıp birbirine yeniden satarken, bizler nasıl bu öğretinin yüceliğini iliştiremedik sinemamıza ve müziğimize? (“Edebiyat”ı buraya eklemiyorum çünkü, malumumuz, birçok yerli/yabancı yazar tarafından ekmeği pişirilip pişirilip halihazırda sık sık yendi.) Tam bunları düşünürken 2002’de Pentagram’ın ilk tam Türkçe sözlü albümleri “Bir” gelmişti. “Bir”, önündeki konuları metal gruplarından alışık olmadığımız bir olgunlukla inceliyor ve oryantalizm oyunlarına çok fazla kapılmadan “bizim içimizden” yine “bize” sunulmuş bir eser olarak karşımıza çıkıyordu. Albümle aynı isimli parça bu bahsettiğim şeylerin bir zirvesi adeta. Şarkının sadeliği ve sahne performasına yönelik, ritmik iç trafiği başta -yanıltıcı olarak- “basit” gözükebilir ama güftesiyle ve ele aldığı temayla aslında halk müziğimize sırtını dayayan, dönemin komik satanist avlarına cevap niteliğinde bir çalışma. Pentagram, usta sanatçılarda gördüğümüz bir numarayla, aynı anda birkaç mekanizmayı işletiyor bu hayran gözdesi parçayla. O nadir Pentagram konserlerinde dikkat edin: Seyirciler 2002 yılından beri en çok “Bir! Bir!” diye bağırmaktadır hep.